Duke kërkuar në kërkim, gjithmonë diçka gjendet. Dhe çfarë gjeta këtë herë? Epo a kursi i kinefilisë për ata shikues që duan, pa u dashur as të shohin një film, të dinë nëse është i mirë apo jo. Po, e di, është një propozim disi i çuditshëm. Siç dihet, adhuruesi i filmit nuk lind, bëhet dhe përgjithësisht bëhet duke u bërë vetë, duke mos shmangur pijet e këqija.
Përveç faktit që nuk e ndaj plotësisht pjesën serioze të teoremave që ofron lënda, më duhet të them se më duket mjaft argëtuese. Një blog që pranon kontributet e të gjithë atyre që propozojnë diçka të re dhe që herë pas here na sjell një teoremë të re për t'u zbatuar në shikimin e filmave.
Njëra që më dukej jashtëzakonisht qesharake është sa vijon: «Çdo rishikim kinematografik që thotë se një film 'propozon një reflektim për një temë të tillë' dhe më pas nuk thotë se cilat janë përfundimet e atij reflektimi, nuk meriton të merret seriozisht »
Të them të drejtën e ndaj 100% këtë teori dhe mendoj se duhet pasur parasysh. E vërteta është se ai flet më shumë për kritikun sesa për filmin në fjalë, por po aq ka të drejtë.
Ju lë ta lexoni dhe komentoni, pasi si vizitorë të mirë shpresoj të mburren se janë kinefilë nga koka te këmbët, që të flasin për këtë. Shihni çfarë mendoni.