Disney en Dreamworks ze hebben het afgelopen decennium vreselijke toevalligheden gehad (lees met ironie). Eerst bracht Dreamworks Antz uit en Pixar bracht Bugs (A bug's life) uit. Later, toen Dreamworks The Road to El Dorado uitbracht, reageerde Disney met The Emperor's New Groove. De geschiedenis herhaalde zich met Finding Nemo en The Scarecrow, toen Disney Hij liet hem eerst los en toen zagen we hem weer met Wildlife en Madagascar.
Eind vorig jaar zagen we Flushed away (Dreamworks), een verhaal over een Londense muis genaamd Roddy St. James, en op mysterieuze wijze (wat meer ironie toevoegt aan de lezing) krijgen we nu een Disney-verhaal over een rat, genaamd: Ratatouille.
Ik denk dat er een verklikker binnen moet zijn Droomwerken. Of bij Disney.
Deze rat is een Parijzenaar genaamd Remy, hij heeft een verfijnde neus, bijna als een knaagdierversie van Jean Baptiste Grenouille (die met parfum), en hij droomt ervan een geweldige chef-kok te worden. De rat wordt gezien door de geest van zijn culinaire idool, chef-kok Auguste Gusteau, en helpt hem om van een vaatwasser de ster van de Parijse keuken te maken.
De strijd tussen wat je moet doen voor je omgeving en wat je hart wil doen, is het dilemma van de rata, die, hoewel met tedere ogen, niet ophield er walgelijk uit te zien.
Het verhaal is goed, goed uitgewerkt, onderhoudend en goed gestructureerd. Ik vond de film leuk, en uit mijn opmerkingen zul je weten dat ik de laatste tijd erg veeleisend ben, maar rat en eten zijn twee concepten die ik nog steeds niet samen kan bedenken, en dat is nog steeds aanwezig in de hele film.
Ik walg van ratten. Omdat het niet bij hen opkwam om een vis te zetten. Zelfs een kokspin zou zijn gepasseerd. Waarom geen kip? Kitchen Chicken zou goed geklonken hebben.
Het punt is, ik hield niet van de rat. Ik weet niet hoe het in Parijs zal zijn, maar hier is dat klote. Ik realiseerde me net dat ik Zemmifoob ben.
Mijn aanbeveling: De film zien, en dineren. Ga niet eten nadat je haar hebt gezien.
Nee, het lijkt me niet schattig