Filmmeesters: Quentin Tarantino (00s)

Een regisseur die hoe meer hij aandringt op het maken van genrefilms, hoe meer hij zijn eigen stijl creëert. Quentin Tarantino Het is zonder twijfel een van de grootste exponenten van de Amerikaanse auteurscinema.

De regisseur verscheen na zes jaar met het project "Kill Bill" en de verwachtingen van iedereen waren zeer hoog, bovendien was er groot wantrouwen onder zijn volgers na de slechte acceptatie dat "Jackie Brown" zijn laatste film tot op de datum had. Het nieuws dat van de opnames kwam, verbaasde het publiek dat begon te twijfelen of een samoeraifilm waarin bijna tweeduizend liter bloed werd verspild, wel zou slagen.

Wat betreft de duur, die vier uur bedroeg, nam het productiebedrijf geen enkel risico en verdeelde de film in twee delen voor de projectie. Het eerste deel uitbrengen onder de naam "Kill Bill: volume 1" in 2003 en het tweede deel een heel jaar bewaren om het in 2 als "Kill Bill: volume 2004" uit te brengen. Op uitdrukkelijk verzoek van Tarantino werden beide delen aangekondigd als "The Quentin Tarantino's vierde film "verwijzend naar het feit dat hij het als een en niet als twee opvatte, een vervolg op de andere.

Voor dit project had de regisseur opnieuw Uma Thurman, een actrice die hem jaren geleden zulke goede resultaten opleverde in "Pulp fiction". En zoals hij gewoonlijk doet in al zijn films, heeft Tarantino een oude glorie behoed voor vergetelheid, in dit geval was het David Carradine, die slechts drie rollen had gespeeld in middelmatige films sinds hij het mythische personage van de serie "Kun fu: la verliet". legende gaat door "in 1997.

De film was een absoluut succes voor het publiek dat na het zien van het eerste deel vol spanning wachtte op het tweede deel, dat in veel zalen werd bekeken met een dubbele sessie van beide delen samen.

Opnieuw aan de top van de schijnwerpers na de première van de twee delen van "Kill Bill", besloot de regisseur een pauze te nemen, zoals gebruikelijk voor hem wanneer hij een film afmaakt, om te schrijven en terwijl het tijd was om in maart werd zijn volgende project als gastregisseur op verschillende plaatsen opgeroepen.

Op 20 april 2004 regisseerde hij een hoofdstuk van "Jimmy Kimmel Live!" en in 2005 een dubbelhoofdstuk van anderhalf uur van de serie "CSI: Crime Scene Investigation" die ernstig gevaar werd genoemd, die een groot publiek had en waarin je de oprechte aanraking van de regisseur kon zien. Ook in 2005 was hij een gastregisseur in de film van zijn partner en vriend Robert Rodríguez, "Sin City", waar hij de sequentie van Clive Owen in gesprek met een Benicio del Toro schoot met zijn hoofd doorboord door de loop van een geweer terwijl hij vluchtte in een auto. Een alleraardigst tafereel.

In 2007 begonnen twee vrienden een project uit te voeren dat zou herinneren aan de sessies van weleer, dus namen ze allemaal hun film op, volledig onafhankelijk van elkaar, deze twee vrienden waren Tarantino en Rodríguez en ze noemden hun idee "Grindhouse". Rodríguez maakte van zijn kant een zombiefilm in de puurste stijl van de B-serie.De andere film was “Death proof”, de vijfde speelfilm die Tarantino maakte nadat hij vijftien jaar eerder debuteerde met “Reservoir dogs”.

Het project van "Dood Prof." Het verscheen van de ene op de andere dag in tegenstelling tot bijvoorbeeld "Kill Bill" dat al acht jaar aan het brouwen was, aangezien de regisseur en Uma Thurman het verhaal op de set van "Pulp fiction" bespraken.

In deze film redt de regisseur Kurt Russell van de vergetelheid, een acteur die in het slop zat sinds de bioscoop van misdadigers zoals hij, Seagal of Van Damme uit de mode raakte. Een geweldige vrouwelijke cast, met de merkwaardige deelname van Zoë Bell, die door Tarantino werd gekozen nadat ze haar had ontmoet als dubbelganger voor Uma Thurman in "Kill Bill". In de film speelt Bell zichzelf. De film verraste, zoals alle regisseurs, en, zoals bijna altijd, op een zeer positieve manier. Met slechts vijf films vestigde Tarantino zich als een van de beste actieve regisseurs.

Na "Death proof" begonnen geruchten de ronde te doen dat de regisseur een film aan het voorbereiden was over de Tweede Wereldoorlog, maar men geloofde die woorden niet. Maar het was waar, Tarantino bereidde "Damn bastards" voor, een heel bijzonder visioen van het Derde Rijk. In deze film had hij de vertolking van Brad Pitt, maar de vertolkingen die de film geweldig maakten waren die van de Franse Melanie Laurent en de Oostenrijkse Christoph Waltz. Waltz won de Oscar en de Golden Globe voor Beste Mannelijke Bijrol en de prijs voor Beste Acteur op het festival van Cannes, de Screen Actors Guild kende de film toe met de prijs voor Beste Cast en Beste Mannelijke Bijrol, ook voor Waltz. De film ontving, naast vele andere nominaties, er acht voor de Hollywood Academy Awards. Een ander daverend succes van Quentin Tarantino, dat in opkomst is, heeft steeds meer volgers en verblindt steeds meer critici.