Tarantino heeft te allen tijde laten zien dat hij projecten naar zijn zin heeft uitgevoerd, hij lijkt zich nooit te hebben laten leiden door Hollywood-mode of door wat de markt vraagt.
Quentin Jerome Tarantino, geboren op 27 maart 1963 in Knoxville, Tennessee, verhuisde op tweejarige leeftijd naar de South Bay in Los Angeles, waar hij opgroeide omringd door een culturele diversiteit die hem in staat stelde van vele soorten cinema te genieten, zoals als die van vechtsporten die in zijn tijd al uit de mode waren.
Op 17-jarige leeftijd stopte hij met studeren en begon hij acteerlessen te geven, terwijl hij sporadische banen deed.
In 1985 bouwde hij samen met Roger Avary en Jerry Martínez Video Archives in Manhattan Beach om tot een filmschool, waar hij sequenties begon te schrijven om praktische acteerlessen aan te bieden met zijn eigen materiaal.
Tussen 1985 en 1992 schreef hij vier scripts waarvan er twee verfilmd werden, de andere twee werden later verkocht.
De tape van "Mijn beste vriend's verjaardag" had een aanvankelijke duur van 69 minuten, waarvan er slechts 35 bewaard zijn, omdat er brand was op de plaats waar het werd bewaard. De film was de basis voor Tony Scott's film "Point Blank Love", geschreven door Tarantino.
Tarantino's eerste film in 1992 was bedoeld om te worden opgenomen op 16 mm en met zijn vrienden van Video Archives als acteurs, maar producer Lawrence Bender stuurde het script naar Harvey Keitel, die tekende en andere acteurs aantrok voor het project "Reservoir dogs". De regisseur kreeg dus een goede cast en een budget van 1,2 miljoen dollar om de film in 35mm te kunnen maken. De film had een brutowinst van iets meer dan 2,8 miljoen, wat een enorm succes was. Tarantino ontving voor deze film de Best Director Awards op het Avignon Film Festival en de London Critics Circle Film Awards, het Golden Horse op het Stockholm Film Festival, de International Critics Award op het Toronto Film Festival en de awards voor Beste Regisseur en Beste Scenario op het Sitges-festival. Critici en publiek hebben unaniem besloten het regisseursdebuut te prijzen, dat vanaf zijn eerste film zijn eigen stijl kenmerkte.
Nadat hij zijn waarde had bewezen met 'Reservoir Dogs', vond Tarantino het veel gemakkelijker om de twee scripts die hij eerder had geschreven te verkopen. De ene werd in 1992 neergeschoten door Tony Scott, de andere door Oliver Stone een jaar later, de films werden respectievelijk "Point Blank Love" en "Born Killers" genoemd. Beide werden goed overwogen door het publiek en critici, hoewel Tarantino het niet eens was met de wijzigingen die Stone in zijn script aanbracht en vroeg dat zijn naam niet in de aftiteling zou verschijnen.
Na het grote succes van 'Reservoir dogs' krijgt Tarantino een budget van 8 miljoen dollar van het productiebedrijf Miramax voor de opnames van zijn tweede speelfilm, 'Pulp fiction'.
Voor "Pulp fiction" had de regisseur wederom Harvey Keitel, de acteur die twee jaar geleden op hem wedde, maar dit keer in een bijrol. Voor de hoofdrollen koos hij Samuel L. Jackson en wekte hij een door iedereen vergeten John Travolta op. Voor de rol van femme fatal koos hij de destijds weinig bekende Uma Thurman om haar naar het sterrendom te lanceren. Bruce Willis Christopher Walken of Rosanna Arquette waren enkele van de figuren die de cast voltooiden.
De film was een complete triomf en verdiende zeven Academy Award-nominaties, waaronder die voor Best Original Screenplay, een prijs die Quentin Tarantino zelf deelde met zijn co-schrijver Roger Avary. Bij de Golden Globes kregen ze dezelfde prijs van zes nominaties en bij de Bafta voor Beste Scenario en ook Beste Mannelijke Bijrol voor Samuel L. Jackson. De film ontving ook de Palme d'Or in Cannes en Beste Film, Beste Regisseur en Beste Scenario van de National Society of Film Critics. Na "Pulp fiction" was het een feit dat Quentin Tarantino een van de moderegisseurs was geworden, deze film werd al snel als een cultfilm beschouwd vanwege de complexiteit in het script, dat was gestructureerd in hoofdstukvorm, niet volgens een chronologische volgorde.
De regisseur nam drie jaar de tijd om zijn volgende film op te nemen, maar ondertussen nam hij deel aan een hoofdstuk van de film "Four rooms" in 1995. Deze film bestaat uit vier afleveringen, waarbij elke aflevering zich afspeelt in een andere kamer van een Same hotel, met de nexus van de loopjongen van de plaats, Tim Roth. De andere drie hoofdstukken werden geschoten door Allison Anders, Alexandre Rockwell en Robert Rodríguez. Voor zijn verhaal, de laatste van de film genaamd "The Hollywood Man", had Bruce Willis opnieuw een bijrol en dit keer speelde hij zelf de hoofdrol. Ondanks dat de film interessant was, werd er net genoeg ingezameld om de vier miljoen te dekken die werden uitbetaald om het uit te voeren, dus economisch kan worden gezegd dat het behoorlijk teleurstellend was.
In 1997 bracht Tarantino zijn derde film, "Jackie Brown", op het grote scherm. Na drie jaar lang wachten, bekritiseren haar meest trouwe volgers haar hard, omdat ze verre van de stijl is van de vorige twee. Critici van hun kant blijven na het zien van deze nieuwe film wonderen over de regisseur zeggen. Gebaseerd op de roman "Rum Punch" van Elmore Leonard, past deze film in de Blaxplotation die zo in de mode was in de vroege jaren 70. Samuel L. Jackson, Robert De Niro en Robert Forster werden gekozen om Pam Grier als protagonisten van de film te vergezellen , een waar symbool van het genre.
Meer informatie | Film Masters: Quentin Tarantino (begin en jaren 90)
Bron | wikipedia
Foto's | sorryunkimaligno.blogspot.com.es elspoiler.blogspot.com.es coldblood.com