ચાર્લી કૌફમેન તે અતુલ્ય ફિલ્મો જેમ કે screenમેગ્નોલિયા«,«ઓર્કિડ ચોર»અને«નિષ્કલંક મનનો શાશ્વત તડકો. તેના તમામ સ્વરૂપોમાં દોષરહિત, તેણે વાર્તાઓમાં સ્વચ્છ માળખા પ્રાપ્ત કર્યા જેણે આવી સ્વચ્છતાને મુશ્કેલ બનાવી. પરંતુ મહાન દિગ્દર્શકોના હાથમાંથી, તે જાણતો હતો કે જરૂરી સમય કેવી રીતે ઉત્પન્ન કરવો, તેમજ દરેક પાત્રોને સંપૂર્ણ depthંડાણ આપવું.
અને ગયા વર્ષે તેણે પર્સનલ સ્ક્રિપ્ટના ડિરેક્ટર તરીકે ડેબ્યૂ કર્યું હતું, જેમાંથી મેં થોડા સમય પહેલા અહીં એક સમીક્ષા કરી હતી, જેનેસિનેક્ડોક ન્યૂ યોર્ક. જે ફિલ્મમાંથી, હું કબૂલ કરું છું, મને ખરેખર ઘણી અપેક્ષા હતી. અને કોઈ શંકા વિના, તે મારામાંની દરેક અપેક્ષાને સંતોષવામાં સફળ રહ્યો, ના પ્રતિષ્ઠિત શીર્ષક સુધી પહોંચ્યો ઉત્કૃષ્ટતા. વાચકને સમજાવવું સહેલું નથી કે ફિલ્મનું સાચું કાવ્યાત્મક મૂલ્ય છે, સાથે સાથે કથા અને સિનેમેટોગ્રાફિક પણ છે. સારું, આ કિસ્સામાં તમારે મારા શબ્દ પર આંધળો વિશ્વાસ કરવો જોઈએ. અને તે એ છે કે પડદા પર રૂપકની અમૂલ્યતાનું શોષણ, વત્તા દુ sadખદ રીતે એકલા પાત્રોની depthંડાઈ, દુર્ભાગ્યે એક આદર્શવાદમાં રાજીનામું આપ્યું જે આવશ્યકતાથી છટકી જાય છે. અને માત્ર તેને, એક નાયક દ્વારા ભજવવામાં ફિલિપ સીમોર હોફમેનતે તે છે જે દૃષ્ટિની વિચારણામાં ખરેખર જીવે છે અને મરી રહ્યો છે, જે જોવામાં આવે છે અને પ્રાપ્ત કરેલી દ્રષ્ટિની છે, જે ખૂબ જ વિરોધાભાસમાં ખોવાઈ જાય છે જે ભયથી અસ્તિત્વમાં આવે છે.
પરંતુ કવિતા ગભરાટના અવરોધોને જાણતી નથી, અને એક આવશ્યક આંસુમાં પણ તે છે કે તે સાર્વત્રિકના સરળીકરણ સાથે અસ્તિત્વને પૂર કરે છે, જે મર્યાદિત સાથે હાથમાં જાય છે. કારણ કે આ ભૌતિક જમીનને કટ, ક્ષણિક, એવા સમયના બનવા માટે મજબૂર કરવામાં આવે છે જે આપણને થોડો થોડો અથવા ખૂબ જ ઝડપથી મારી નાખે છે.
આ બધું ફિલ્મ, જીવન અને મૃત્યુ, કલા અને મૃત્યુ, પ્રેમ અને મૃત્યુ, અને એકલતા અને એકલતા અને પછી મૃત્યુ દ્વારા ચાલે છે. સંભવત ઈરાદાપૂર્વકની સ્વાદિષ્ટતા એ છે કે હું એવી ફિલ્મોની યાદી આપું છું જે મારા ટોપ ટેનનો ભાગ છે. સારું, આ સૂચિમાં પ્રવેશ કરે છે, ટોચની સ્થિતિની ખૂબ નજીક. કારણ કે ચાર્લી કffફમેને જે રીતે સમય અને માનવ બંનેને છીનવી લીધા છે એવી કોઈ ફિલ્મ આજે નથી.