ગયા શનિવાર 21મીએ નવી ફિલ્મના આગામી લોન્ચિંગ પ્રસંગે પ્રિડેટર્સ અમને, અન્ય ફિલ્મ બ્લોગ સાથીદારો સાથે, એક અનન્ય અનુભવ જીવવા માટે આમંત્રિત કરવામાં આવ્યા હતા.
આ આમંત્રણમાં કેટલીક પેંટબૉલ રમતો રમવા જવાનો સમાવેશ થતો હતો ઇબેરિકા પેંટબૉલ (એન્ડીવ્સ, ટોલેડો) રિચાર્જ કરવા અને નાટક પર ટિપ્પણી કરવા માટે "યુદ્ધ પછીના" બરબેકયુ સાથે. જો કે, પેંટબૉલ અને બરબેકયુની "શાંત" રમત માત્ર એક જ વસ્તુ ન હતી જે ત્યાં અમારી રાહ જોતી હતી.
ઉપરોક્ત આમંત્રણમાં, જે સૂચવવામાં આવ્યું હતું તે ઉપરાંત તે વાંચ્યું હતું: "આશ્ચર્ય - 23pm", અને તે અમારી જિજ્ઞાસા જગાડતું હોવા છતાં અમે તેના પર વધુ ધ્યાન આપ્યું ન હતું. પેંટબૉલ સત્ર પછી, જેમાં એવું કહેવું જ જોઇએ કે અમે બધી રમતો જીતનાર ટીમમાં ભાગ્યશાળી છીએ, અને રાત્રિભોજન, લગભગ 23 વાગ્યાની આસપાસ કાર્યક્રમ તરીકે ચિહ્નિત થયેલ, બધું થોડું વિચિત્ર થવા લાગ્યું.
ના કાર્યકરોની ટીમ ઇબેરીકા તેઓએ ગભરાટ દર્શાવ્યો અને સમગ્ર સવલતોમાં એક બાજુથી બીજી તરફ ચીસો પાડવાનું શરૂ કર્યું. ત્યાંથી આશ્ચર્યની શરૂઆત થઈ.
તેઓ અમારા માટે 2 બાય 2 આવ્યા, અને તેઓએ દરેક યુગલને એક બંદૂક અને એક વાંદરો આપ્યો. અમારે પ્રિડેટર્સને મારવા પડ્યા જે કમ્પાઉન્ડમાં ઘૂસી ગયા હતા!
અમે જે રીતે એક્શનમાં પ્રવેશ્યા તે ખૂબ જ સફળ રહ્યા. જ્યારે તેઓએ અમને શસ્ત્ર, જમ્પસૂટ અને માસ્ક આપ્યા ત્યારે તેઓએ અમને માનવતાને બચાવવા માટે જે લડાઈ લડવી પડી તે વિશે જણાવ્યું. સાધનસામગ્રી પર મૂક્યા પછી અમે નાઇટ પેંટબૉલ સત્રમાં હતા, પરંતુ સામાન્ય કંઈ નહોતું.
સૈનિકો, અમે, અમારા માસ્કમાં લીલી દોરીવાળી લાઇટો પહેરી હતી જે જમીન પર અમારી સ્થિતિ દર્શાવે છે, અને અમારા શસ્ત્રોને એવી લાઇટ આપવામાં આવી હતી કે અમે ક્ષેત્ર પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરવા માટે ચાલુ કરી શકીએ. શિકારી ઓછા હતા (ઇબેરીકા પેંટબોલ ટીમમાંથી 2) પરંતુ તેમને ફાયદો હતો. તેમના શસ્ત્રો વધુ શક્તિશાળી હતા, બર્સ્ટ મોડ ધરાવતા હતા અને પ્રિડેટર્સ જેવી લેસર દૃષ્ટિ પણ ધરાવતા હતા, અને તેમની સ્થિતિને દૂર કરવા માટે કોઈ તત્વ પણ નહોતું.
શિકારીઓ અંધારામાં છુપાયેલા હતા, અમને કંઈ દેખાતું નહોતું, છુપાઈ જવાની કોઈ શક્યતા નહોતી, જ્યારે અમને ઓછામાં ઓછી અપેક્ષા હતી ત્યારે અમારા માથામાં એક લેસર પોઈન્ટ હતો અને પછી જ્યાં લેસર હતું ત્યાં એક બુલેટ હતી. શિકારીઓની ગોળીઓ ખરેખર નુકસાન પહોંચાડે છે, અને નાટકને વધુ મુશ્કેલ બનાવવા માટે, ભૂપ્રદેશ ફ્રેગમેન્ટેશન ગ્રેનેડ્સ, ખાણો, સ્મોક ગ્રેનેડ્સ અને ફાંસાઓથી ભરેલો હતો.
શરૂઆતમાં કોઈ ડર નહોતો, પરંતુ અમે 1 કલાકથી વધુ રમતા હતા, દર 3 મિનિટે મૃત્યુ પામતા હતા, પરિણામે અમને વાગેલી ગોળીઓથી થતી પીડા અને તેઓ ક્યાંથી આવ્યા હતા તે જોયા વિના તેમને પ્રાપ્ત કરવાની હતાશા સાથે. છેલ્લી મંગા ખરેખર મૂવીમાં હોવાની સમાન લાગણી હતી, જેમાં શિકારીઓ અમને પીછો કરે છે અને "શિકાર" થવાના ડર સાથે.
ટૂંકમાં, તે એક મહાન અનુભવ હતો, જેમાંથી આપણે હંમેશા એક મહાન યાદ રાખીશું (અને મને આશા છે કે "યુદ્ધના ઘા" ટૂંક સમયમાં દૂર થઈ જશે).
અહીં અમે અનુભવની વિડિઓ છોડીએ છીએ: