અગાઉના લેખોમાં મેં પહેલાથી જ નવા પ્રોજેક્ટનો ઉલ્લેખ કર્યો છે ગાર્સેડીએગો, રિપસ્ટીનની પત્ની, અને તેની અગાઉની તમામ ફિલ્મોના પટકથા લેખક (દોષરહિત). બાદમાં એક સ્ક્રિપ્ટ છે જે બજેટ શોધી શકતી નથી, સ્પષ્ટ કરે છે, નાના કદના અન્યના સંબંધમાં અને એટલી poetંચી કાવ્યાત્મક ફ્લાઇટ નથી, ખૂબ ઓછા પૈસા.
હવે, અને આ સમાચારના વિષય પર, હું દ્વારા નિર્દેશિત, ગઈ કાલે રાત્રે જોયેલી ફિલ્મ પર ટિપ્પણી કરવા માંગુ છું આર્ટુરો રિપસ્ટેઇન, જોસે ડોનોસોની નવલકથા પર આધારિત છે, અને સાદગી અને emotionalંડી ભાવનાત્મક depthંડાઈ જે તેની સમગ્ર ફિલ્મોગ્રાફીનું લક્ષણ ધરાવે છે. પ્રશ્નમાં મુવી છેમર્યાદા વગરનું સ્થળ. અને તે પાંચો અને લા મેન્યુએલાની વાર્તા કહે છે. આ ફિલ્મ 1977 ની છે, અને તેના મુખ્ય પાત્ર મેન્યુએલા છે, જે ટ્રાન્સવેસ્ટાઇટ હોમોસેક્સ્યુઅલ છે, જેમનું શ્રેષ્ઠ કામ ફ્લેમેંકો ડાન્સ કરવાનું છે. તે તેની પુત્રી (એક લાંબી, લાંબી વાર્તા) સાથે રહે છે, જેને તેઓ જાપાનીઓ કહે છે, "યુવાન મહિલાઓના ઘરમાં". આ બે પાત્રો સાથે મળીને, જુદી જુદી મહિલાઓ જીવે છે જેઓ શહેરના મુલાકાતીઓને થોડા પેસો માટે પોતાને ઓફર કરે છે. મેન્યુએલા પાસે છેતરપિંડી, દુsખ, પીડા અને આનંદનો ભૂતકાળનો ઇતિહાસ છે, તેમજ નિયતિ દ્વારા પૂરી પાડવામાં આવેલી વિચિત્ર તકો છે. અને તે ઇતિહાસ ધરાવતી એકમાત્ર નથી. શહેરમાં, મેયર તમામ શક્ય મિલકતો ખરીદવાની યોજના ધરાવે છે, જેથી રહેવાસીઓના નગરને ખાલી કરી શકાય, અને આમ સમયના વજનમાંથી છુટકારો મળે. પરંતુ તેના ભૂતપૂર્વ નાયક, પંચો, જેમણે તેમને આંધળા, વિશ્વાસઘાત હોવા છતાં દગો આપ્યો હતો, નૈતિકતામાં ક્રાંતિ લાવવા, અને તેમના બાકી રહેલા વચનો સાથે સમાપ્ત કરવા માટે અગાઉ ઘણી વખત શહેરમાં પાછા ફર્યા હતા.
અંત કે આંસુ, જો કે શાંતિથી સંતોષ કે શરૂઆતથી જરૂરી છે. તે ફક્ત અંતે જ છે કે પાત્રો આરામ કરવાનું મેનેજ કરે છે. અને એક, દર્શક તરીકે પણ.
મેં પહેલેથી જ આ અદ્ભુત મેક્સીકન નિર્દેશકનો ઉલ્લેખ કર્યો છે, તેની દોષરહિત મહિલા-પટકથા લેખક સાથે, જ્યારે તેની શ્રેષ્ઠ ફિલ્મોનો ઉલ્લેખ કરે છે,પ્રોફુંડો કાર્મેઝ. ઠીક છે, આ એક, તેની લાંબી કારકિર્દીમાં દિગ્દર્શકની પ્રથમમાંની એક, શરૂઆતના યોગ્ય તત્વો છે જે નજીકના ભવિષ્યમાં ખૂબ જ ભા છે. આત્મા, કારણ, પીડા અને આત્માની ખુશી માટે ભલામણ કરેલ, ખૂબ ભલામણ કરેલ.