મારી ટૂ-ડૂ લિસ્ટમાં જે ફિલ્મો છે તેમાં "ટેડલૅન્ડ«, એક કે જે હું મારી જાતને અપડેટ કરવાની આતુરતામાં સંપૂર્ણપણે ભૂલી ગયો હતો, થોડા વર્ષો પહેલાની ફિલ્મોને ભૂલી ગયો હતો. અને છેલ્લી રાત્રે મેં યાદ રાખવાનું નક્કી કર્યું, અને મારા પથારીમાં ખૂબ જ આરામદાયક મેં ફિલ્મ જોઈ ટેરી ગિલિયમ, 2005.
એક દિગ્દર્શક કે જેને હું અંગત રીતે તેજસ્વી માનું છું તે છે ગિલિયમ. અદભૂત બ્રાઝિલ અથવા 12 વાંદરાઓ પછી, નિરાશાની કોઈ તક નથી. અને તે જે વચન આપે છે તે પૂર્ણ કરે છે. ઠીક છે, મેં ફિલ્મની શરૂઆત એ જાણ્યા વિના કરી કે તે શું છે, અને મારે કહેવું જ જોઇએ, તે ખૂબ જ મુશ્કેલ છે.
ફિલ્મ નાયક પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે, જે દરેક સમયે ફિલ્મના દૃષ્ટિકોણનું સંચાલન કરે છે. એક છોકરી, એક રોક સ્ટારની પુત્રી જે તમામ પ્રકારની દવાઓનો વ્યસની છે, અને એક મહિલા જે ફિલ્મની શરૂઆતમાં મેથાડોન ઓવરડોઝથી મૃત્યુ પામે છે. છોકરીએ જીવનની દરેક આવશ્યક વસ્તુઓ શું છે તે શીખી નથી, અને મૃત્યુ તેને તેના અસ્તિત્વના સૌથી સહજ ભાગથી ડરાવવાનું બંધ કરતું નથી, અને તેના સૂચિતાર્થની જાગૃતિ તરીકે હવે નહીં. તેણી જોઈએ તેના કરતાં વધુ અવગણે છે, અને કલ્પનાઓની દુનિયામાં રહે છે, જ્યાં તેની આસપાસના તમામ લોકો તેનું રક્ષણ કરે છે, અને તેણીને એવી છેતરપિંડી કરે છે કે દરેક પાત્ર તેના પોતાના બની જાય છે. એક બોયફ્રેન્ડ સાથે જે પાછળથી તેને ગર્લફ્રેન્ડ માટે લઈ જાય છે, જે માનસિક દર્દી અને વાઈના દર્દી સિવાય બીજું કંઈ નથી, ગેલિઝા-રોઝ, છોકરી, પરીઓ, ભૂત અને ઢીંગલીઓની કલ્પનામાં રહે છે જે તેના શ્રેષ્ઠ મિત્રો છે.
સંપૂર્ણ પ્રકાશના વાતાવરણમાં, અનંત દમનકારી હોવા છતાં, એવી પરિસ્થિતિઓ વિકસે છે કે વ્યક્તિ, કોઈ વસ્તુની બીજી બાજુથી, નપુંસકતાના શુદ્ધ ચહેરાના ચહેરા પરના દુખાવાની જેમ પેટના ખાડામાં અનુભવે છે. રોગિષ્ઠતા પોતાના પર આધારિત નથી, પરંતુ આવશ્યક અજ્ઞાનતા પર આધારિત છે, અને દરેક ઘટના અને લાગણીના કાલ્પનિકમાં પરિવર્તન પર આધારિત છે. બધું જીતવા માટે હારે છે, અથવા હારવા માટે જીતે છે.
જેમણે આ ફિલ્મ જોઈ નથી તેમના માટે મારે કહેવું જ જોઇએ કે છેલ્લા ઘણા કલાકોમાં આ એક એવી ફિલ્મ છે જેણે મારી લાગણીઓને સૌથી વધુ અસર કરી છે. તેની માનવતા અને કચાશ, અને કાલ્પનિકતા અને શુદ્ધતા માટે ભલામણ કરવામાં આવે છે, અને કારણ કે ટેરી ગિલિયમ ચરબીયુક્ત, મોટો, પુષ્કળ છે.