શીર્ષક એક એવી મૂવી વિશે ઘણું બધું કહે છે જેણે મને ક્યાંયના ખૂબ જ બિંદુએ છોડી દીધો છે. મને એ પણ ખબર નથી કે હું તેને સારું, કે ખરાબ, અથવા શૈક્ષણિક ગણું છું, જો કે તે વિચિત્ર લાગે છે. આ ફિલ્મ તે બધા લોકો માટે એક સંદેશ તરીકે રજૂ કરવામાં આવી છે જેઓ તે સમયે છે જ્યાં વસ્તુઓ અંતિમ બનવાની શરૂઆત થાય છે. સમય વિશે, પ્રેમ વિશે, જુસ્સા વિશે, સંબંધો વિશે, પિતૃત્વ વિશે, વફાદારી વિશે.
મિત્રોનું જૂથ, દરેક અલગ અલગ વ્યક્તિગત સંજોગોમાં. આગેવાન, તેની ગર્લફ્રેન્ડ સાથે રહે છે, જે એક છોકરી સાથે ગર્ભવતી છે. બીજો જેણે હમણાં જ લગ્ન કર્યા છે, બીજા લગ્ન કર્યા છે અને એક બાળક સાથે છે અને સંપૂર્ણ સંકટમાં છે. અન્ય જેના પિતા મૃત્યુ પામવાના છે, અને તેની ભૂતપૂર્વ પ્રેમિકાના ભૂતને આધીન રહે છે. અને અંતે, જૂથનો હિપ્પી જે દરરોજ રાત્રે એક અલગ સાથે સૂઈ જાય છે.
છટકી જવાની જરૂર છે, વિચારવા માટે હવા અને સમયની જરૂર છે. જીવનને અર્થપૂર્ણ બનાવવા માટે, અથવા ઓછામાં ઓછું સાહસ જીવવા માટે, તેઓ જે કરે છે તે દરેક બાબતમાં તેમને પ્રેરણા આપે છે. તેથી જ તેઓ ભાગી જાય છે, તેથી જ તેઓ બેવફા છે, તેથી જ તેઓ ફૂટે છે. તે જ સમયે, એક સ્ત્રી નાયકના માતા-પિતા યુવાનની જેમ કટોકટી અનુભવી રહ્યા છે, પરંતુ અન્ય આત્યંતિકથી. એવી વ્યક્તિ સાથે જીવનનો અંત લાવવાના ડરથી જે થોડું ઉત્પન્ન કરે છે, ન તો આત્મામાં કે ન શરીરમાં.
એક પ્રકારનો પાઠ કે જ્યારે મામલો ગંભીર હોય ત્યારે પણ કંઈપણ લાગે તેટલું ગંભીર નથી. એક પ્રકારનો સંકેત કે, જો કે શાશ્વત કિશોરાવસ્થાનો અંત આવવો જોઈએ, આ કોઈનું મૃત્યુ નથી.
આખરે, મને લાગે છે કે ફિલ્મ ખૂબ સારી છે. પરંતુ તે તેના સ્વરૂપમાં અથવા તેની દલીલમાં ઉત્તમ નથી. તે માત્ર ખૂબ સારું છે.
રસ ધરાવતા લોકો માટે, ફિલ્મનું મૂળ શીર્ષક છે «છેલ્લા બેકિયો"દ્વારા નિર્દેશિત ગેબ્રિયલ Muccino 2001 માં, વર્તમાનના સમાન ડિરેક્ટર «સાત આત્માઓ«, પોસ્ટર પર « ફિલ્મ ટુ ક્રાય» તરીકે દેખાય છે.