મેં જોયું, ગઈ રાત્રે,ચેન્જલીંગ", અથવા" અવેજી. " હું એક માસ્ટરપીસ શોધવાની શોધમાં ન હતો, પરંતુ સસ્તી સિનેમેટિક ગુણવત્તામાંથી એક પણ નહીં. મને આશા હતી કે એક સારી ફિલ્મ મળશે. અને તેથી તે થયું. આ ચમક ભૂતકાળમાં (અથવા ભવિષ્યમાં, ચાલો આશા રાખીએ), અમને તાત્કાલિક તણાવનું થોડું બંડલ, ફિલ્મના ઇતિહાસ સાથે સંબંધિત ન હોય તેવી દરેક બાબતોના કેટલાક પ્રશ્નો, અને સંપૂર્ણ આકર્ષણ માટે છોડી દેવામાં આવી હતી. આખી ફિલ્મ દરમિયાન સ્ટાર જે ટોપી પહેરે છે.
પ્રથમ વસ્તુ પ્રથમ. પ્રદર્શન મને નફાકારક લાગ્યું છે. એટલે કે, એન્જેલીના જોલી રડે છે તે આપણે બધા જાણીએ છીએ. અને તે ઘણું રડે છે, અને સારું, હું તેને નકારતો નથી. પણ મને લાગે છે કે માત્ર આંસુ વચ્ચે જ હું તેને અહીંથી અનંતકાળ સુધી યાદ રાખી શકીશ (જેની મને ખૂબ શંકા છે). હવે શું થયું માલ્કોવિચ? આખા હોલિવુડમાં સૌથી કામુક માણસ, એક ઉત્તમ અભિનેતા છે, અને તેનો બિલકુલ લાભ લેવામાં આવતો નથી. ભૂમિકા, એટલે કે, પાત્રનો પ્રકાર, નબળી રીતે પસંદ કરવામાં આવે છે. તેમના હાથમાં તેના જેવા અભિનેતા હોવાને કારણે, મને લાગે છે કે તેઓને ભાડે લીધેલા લાભનો ઉપયોગ કેવી રીતે કરવો તે તેઓ જાણતા નથી. મને જે ગમ્યું તે ખરાબ કોપ હતો. પ્રદર્શનમાં, મારો મતલબ છે. તે એ છે કે સ્ક્રિપ્ટ સ્ટ્રક્ચરની દ્રષ્ટિએ, વાર્તા કહેવા માટે જે રીતે પસંદ કરવામાં આવી છે, મને લાગે છે કે અચાનક કાપ છે જેનો વધુ સારી રીતે ઉપયોગ કરી શકાય છે, અને મોટા ખાડાઓ જ્યાં તે થાય છે અને થતું નથી.
ચાલો આપણે સંમત થઈએ કે બાળક વોલ્ટરનું ગુમ થવું એ બાબતનો મૂળ છે, જ્યાં સુધી ફિલ્મની સપાટીનો સંદર્ભ છે, તે જરૂરી નથી કે તેની સાથે શું થાય છે અથવા શું થતું નથી. મારો મતલબ, હું જાણવા માંગુ છું કે તે કેવી રીતે તે ગંદા પશુઓથી તેઓ તેને લઈ જવા આવ્યા હતા, પરંતુ તે દર્શક તરીકે મારી ભૂખમાં રહે છે. હવે, સંકોચનના એપિસોડે મને તે ફિલ્મ માટે ઘણું યાદ કર્યુ છે જેમાં જોલીના લાંબા વાળ છે, અને તેટલું માંસલ મોં નથી, અને વિનોના રાઇડર સાથે સહાનુભૂતિ શેર કરે છે. મને શીર્ષક યાદ નથી.
આ ફિલ્મ, જાણે કે ખૂબ બકબક સાથે સમાપ્ત થાય, મેં વિચાર્યું કે તે સારી છે. હું, કલાપ્રેમી લેખક તરીકેની આતુરતામાં, જુદા જુદા નિર્ણયો લેતો. પરંતુ, છેવટે, મને લાગે છે કે તે એક સારી ફિલ્મ છે, જે પુસ્તકાલયમાં વરસાદી રાત અથવા માત્ર રાત માટે આદર્શ તરીકે રહે છે. કંઈક જોવાની ભલામણ, માસ્ટરપીસ શોધવાની અપેક્ષા રાખશો નહીં. માત્ર તે.