Η καθιέρωση μιας έννοιας της Κλασικής Μουσικής μπορεί να είναι ένα δύσκολο έργο. Γενικά, συνήθως περιλαμβάνει σχεδόν όλες τις ορχηστρικές συνθέσειςΤο Και παρόλο που είναι ένας αρκετά εκτεταμένος όρος εκτός της ιστοριογραφικής ή ακαδημαϊκής σφαίρας, είναι αρκετά ασαφής.
Ορισμένοι ιστορικοί περιορίζουν την παραγωγή κλασικής μουσικής μεταξύ των ετών 1550 και 1900Το Αλλά μόνο στις αρχές του XNUMXου αιώνα ο όρος έκανε την εμφάνισή του.
Άλλοι ερευνητές και θεωρητικοί της μουσικής υποστηρίζουν ότι Από το έτος 1000, στον αρχαίο Μεσαίωνα, ορισμένες μουσικές συνθέσεις μπορούν ήδη να επινοηθούν με το επίθετο "Classics"Το Με τον ίδιο τρόπο, επισημαίνουν ότι η παραγωγή αυτού του είδους εκτείνεται μέχρι σήμερα, με τις τεχνολογικές και πολιτιστικές παραλλαγές να επιβάλλονται από κάθε εποχή.
Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα πολύ σημαντικό πολιτιστικό γεγονός. Ο «κλασικός» μουσικός είναι επαγγελματίας εκπαιδευμένος στην τέχνη του, γι 'αυτό αυτό το είδος ορίζεται επίσης ως Μουσική Καλλιεργημένης ή Ακαδημαϊκής Παράδοσης.
Η μεγάλη διαφορά με οποιαδήποτε μουσική έκφραση λαϊκής προέλευσης, είναι η υλοποίηση ενός συστήματος συμβολικής σημειογραφίας, μια γραφική μέθοδος που χρησιμοποιείται από τους συνθέτες για τη δομή των έργων τουςΤο Ο αυτοσχεδιασμός και ο αυθορμητισμός περιορίζονται στο ελάχιστο. Αν και στις συνθέσεις, το ταλέντο είναι μια θεμελιώδης πτυχή.
Υπέροχοι συνθέτες κλασικής μουσικής
Στη συνέχεια, θα αναθεωρήσουμε μερικά από τα συνθέτες κλασικής μουσικής πιο σημαντικό.. Θα αναθεωρήσουμε επίσης πολλούς άλλους ότι, παρόλο που τα μουσικά του έργα παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά του είδους, δεν έζησαν μέσα σε αυτό που είναι γνωστό ως η κατάλληλα κλασική περίοδος, η οποία βρίσκεται μεταξύ 1750 και 1820.
Φρέντερικ Σοπέν (1 Μαρτίου 1810 - 17 Οκτωβρίου 1849)
Πολωνός συνθέτης, πιο γνωστός για τη βιρτουόζια του ως πιανίσταςΤο Θεωρείται ο πεμπτουσιώτικος εκπρόσωπος του μουσικού ρομαντισμού, μιας από τις πιο στυλιζαρισμένες περιόδους της κλασικής μουσικής.
Sus Οι συνθέσεις για πιάνο είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες μέσα στην καθολική ιστορία των τεχνών. Κομμάτια σαν Η νεκρική πορεία o Nocturne Op. 9 No. 2Είναι αληθινά «κλασικά».
Αν και λιγότερο συχνά, (επίσης με μικρότερο αντίκτυπο), έφυγε ορχηστρικά έργα, όπως και η Δωματίου και η Φωνητική Μουσική, έχοντας πάντα πρωταγωνιστή το πιάνο.
Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν (16 Δεκεμβρίου 1770 - 26 Μαρτίου 1827)
Κλασικών συνθετών με μεγαλύτερη και ποικίλη παραγωγήΤο Δεν υπήρχε μουσικό στυλ με το οποίο δεν δούλεψε.
Αν και οι Εννέα Συμφωνίες του αντιπροσωπεύουν την πιο εμβληματική κληρονομιά του, τη δική του συνθέσεις για πιάνο, καθώς και συναυλίες του ή ιερά έργα του, μεταξύ άλλων, είναι εξίσου εξέχουσες.
Su Πανσέληνος Σονάτα για πιάνο, Α Πέμπτη Συμφωνία o Ο ymμνος στη Χαρά (Ένατη Συμφωνία), είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες συνθέσεις του.
Αντόνιο Βιβάλντι (4 Μαρτίου 1678 - 28 Ιουλίου 1741)
Ιταλός βιολιστής και συνθέτης, αντιπροσωπευτικό του μέγιστου μεγαλείου της μπαρόκ περιόδου.
Παρά τις πολλαπλές ασχολίες του ως ιερέας και παραγωγός παραστάσεων όπερας και συναυλιών, συνέθεσε περίπου 750 έργα, συμπεριλαμβανομένων 400 συναυλιών και 46 όπερων.
Το πιο δημοφιλές έργο του είναι, χωρίς αμφιβολία, Οι τεσσερις εποχες.
Wojciech Kilar (17 Ιουλίου 1932 - 29 Δεκεμβρίου 2013)
Αυτός ο Πολωνός συνθέτης πέτυχε παγκόσμια φήμη χάρη τα έργα του για τον κινηματογράφο. Οι συνθέσεις του για ταινίες όπως π.χ. Dracula (1993) του Φράνσις Φορντ Κόπολα ή El pianista (2002) του Roman Polanski είναι πραγματικά αξιόλογα.
Ωστόσο, τα καθαρά «κλασικά» ή ακαδημαϊκά έργα του είναι εξίσου εξαιρετικάΤο Δύο συναυλίες για χορωδία και ορχήστρα ξεχωρίζουν: Έξοδος, που συντέθηκε το 1984 και Εσύ Deum 2008 του.
Wolfang Amadeus Mozart (27 Ιανουαρίου 1756 - 5 Δεκεμβρίου 1791)
Μαζί με τον Μπετόβεν, είναι ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς στην ιστορία, ακόμη και πολύ πέρα από την ακαδημαϊκή σφαίρα.
Το έργο του καλύπτει όλα τα μουσικά είδη από την εποχή που έζησε. Οι μελετητές της ζωής και της κληρονομιάς του ισχυρίζονται ότι τελείωσε την πρώτη του σύνθεση όταν ήταν μόλις πέντε ετών. Στο τέλος της σύντομης αλλά γόνιμης ζωής του, έφυγε περισσότερες από 600 δημιουργίες.
Η ανάδειξη ορισμένων κομματιών του πάνω από τα υπόλοιπα δεν είναι εύκολη υπόθεση. του Ρέκβιεμ σε Μικρό Είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά.
Richard Wagner (22 Μαΐου 1813 - 13 Φεβρουαρίου 1883)
Εκτός από συνθέτης, ήταν επίσης εξαιρετικός μαέστρος και θεωρητικός της μουσικής.Το Έκανε με επιτυχία γράμματα ως ποιητής, δοκιμιογράφος και θεατρικός συγγραφέας.
Πέρα από το εμβληματικό μουσικό του έργο, ήταν ένας άνθρωπος ολοκληρωμένης σκέψηςΤο Ανέπτυξε την έννοια του Συνολικό έργο τέχνης, στο οποίο ενσωματώνονται όλες οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις: μουσική, χορός, ποίηση, ζωγραφική, γλυπτική και αρχιτεκτονική.
La ηχητική δύναμη και επιθετικότητα ορισμένων κομματιών του, αντικατοπτρίζουν αυτό που ήταν μια προκλητική και πάντα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.
Ο Ιπτάμενος Ολλανδός y Το Ride of the Valkyries, είναι από τα πιο εξαιρετικά ορχηστρικά έργα του.
Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (Μάρτιος 1685 - Ιούλιος 1750)
Μαζί με τον Βιβάλντι, Το εκτενές μουσικό του έργο αντιπροσωπεύει την κορύφωση της μπαρόκ περιόδου. Είναι επίσης ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες στον ακαδημαϊκό χώρο.
Ως συνθέτης, θεωρείται ο τελευταίος μεγάλος κύριος της αντίστιξης. Ως γόνιμος παίκτης του τσέμπαλου, τράβηξε την προσοχή στην εποχή του για την ικανότητά του να αυτοσχεδιάζει μπροστά στα πλήκτρα.
Συναυλίες, σονάτες, σουίτες, οβέρτες, φαντασιώσεις και παραλλαγές ξεχωρίζει μέσα στο τεράστιο ρεπερτόριό του.
Toccata και φούγκα σε D minor y Συναυλίες του Βρανδεμβούργου, είναι δύο από τα βασικά του έργα.
Claude Debussy (22 Αυγούστου 1862 - 25 Μαρτίου 1918)
Αυτός ο Γάλλος συνθέτης μπήκε στον XNUMXό αιώνα, με πρωτοποριακοί ήχοι για την εποχή.
Θεωρείται ως πρόδρομος της σύγχρονης μουσικής, ήταν ταυτόχρονα ένας καλλιτέχνης που εκτιμούσε και σεβόταν τους κλασικούς ήχους του παρελθόντος.
Η σουίτα πιάνου Φως του φεγγαριού είναι η εμβληματική του σύνθεση, χάρη, μεταξύ άλλων, στην επαναλαμβανόμενη χρήση του στον κινηματογράφο.
Richard Strauss (11 Ιουνίου 1864 - 8 Σεπτεμβρίου 1849)
Ένας άλλος μουσικός που άνοιξε το δρόμο στους σύγχρονους ήχους.
Έδωσε τον τόνο με το δικό του Συμφωνικά Ποιήματα, συνθέσεις των οποίων η πηγή έμπνευσης είναι σχεδόν πάντα στη λογοτεχνία.
Μάκβεθ, Δον Κιχώτη, Σάντσο Πάντσα και Δον Ζουάνείναι μερικοί από τους χαρακτήρες που βρήκαν τη μουσική τους αναπαράσταση χάρη σε αυτόν τον Γερμανό συνθέτη.
Το πιο γνωστό έργο του σήμερα είναι Έτσι μίλησε η Ζαρατούστρα, δωρεάν αναψυχή των γραπτών του φιλοσόφου Φρίντριχ Νίτσε. Η φήμη αυτού του κομματιού οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το άνοιγμα του χρησιμοποιήθηκε από τον Stanley Kubrick στην κινηματογραφική του όπερα 2001: Μια Οδύσσεια του Διαστήματος.
Πηγές εικόνας: YouTube / Diario 16 / WOSU Radio