sayesinde bulundu, Variety dergisi, film yönetmenine yapılan bu çok yeni not James Cameron, sadece çalıştığı alandaki başarısı ve yeteneği nedeniyle değil, aynı zamanda yeni filminin yakında gösterime girmesi nedeniyle «Avatar«. Cameron'ın sadece film hakkında değil, aynı zamanda sinemayla ilgili olarak yıllar önce benimsediği bir araç olarak kendini ifade ettiğini açıkladığı gerçekten ilginç bir röportaj. Beğenmenizi ümit ederim.
Çeşit: Daha önce 3-D'de çalıştınız ve bu tekniğin gerçek bir destekçisi oldunuz. Sektördeki pek çok kişi, insanların evde elde edebileceklerinin ötesine geçen bir sinema deneyimini sinemalarda göstermenin önemi hakkında yorum yapıyor. Ayrıca halkın 3 boyutlu formatı sevdiğini ve bu tekniğin sinema salonlarında dijital format sistemlerinin benimsenmesi için temel bir itici güç haline geldiğini gözlemliyoruz. Ama özellikle bir yönetmen ve senarist olarak çalışmanızdan bahsedecek olursak, 3-D formatı bir film projesinin yaratıcı yönüne ne katıyor?
James Cameron: Godard'ın bunu çok iyi bildiğini düşünüyorum. Sinema saniyede 24 kez bir gerçek değildir; saniyede 24 kez yalandır. Oyuncular, tamamen yanıltıcı durumlarda ve ortamlarda, olmayan insanlarmış gibi davranırlar: bir gün geceyi simüle eder, kurak bir manzara nemliymiş gibi davranır, Vancouver şehri New York olur, patates cipsi kar taneleri gibi davranır. Bina sadece ince duvarlı bir settir, güneş ışığı Xenon aydınlatma ekipmanıdır ve trafik gürültüsü ses uzmanları tarafından sağlanır. Her şey bir yanılsamadır, ancak ödül, fanteziyi daha gerçek, daha içgüdüsel ve halk tarafından daha tanınır hale getirenlere verilir.
Bu gerçeklik duygusu, stereoskopik illüzyonla büyük ölçüde geliştirilmiştir. Bugüne kadar, öncelikle benim uzmanlık alanım olan film türlerinde, fantezi, her zaman hikayeyi destekleyen ayrıntı ve dokuya dayalı bir gerçeklik duygusuyla en iyi şekilde değerlendirildi. Tüm karakterler, diyaloglar, prodüksiyon tasarımı, fotoğrafçılık ve özel efektler, durup düşünmeyi bıraktığınızda durum ne kadar olası olursa olsun, gördüğünüz şeyin gerçekten gerçekleştiği yanılsamasını yaratmaya yönelik olmalıdır - örneğin A Bir garsonu öldüren zamanının dışına çıkan cyborg tarihi değiştirebilir.
Bir diziyi 3 boyutlu olarak gördüğünüzde, bu gerçeklik duygusu güçlenir. Görsel korteks, bilinçaltı ama yaygın bir düzeyde gördüğü şeyin gerçek olduğu sonucuna varır. Daha önce yaptığım tüm filmler 3 boyutlu formattan kesinlikle faydalanabilirdi, bu nedenle yaratıcı olarak 3 boyutlu tekniği bir film yapımcısı olarak zanaatımın doğal bir uzantısı olarak görüyorum.
3 boyutlu bir film, sizi daha büyük bir fiziksel varlık ve katılım duygusuyla sahneye çeker. Beyin aktivitesinin bir MRI'sının, filmi 3 boyutlu olarak izlerken, 2 boyutlu olarak izlemekten daha fazla sinirsel aktivite olduğunu göstereceğini düşünüyorum. Çoğu insan 3 boyutlu filmleri düşündüğünde çoğunlukla garip mekanizmalara sahip sekanslar hayal eder: uçan, yüzen veya halka doğru yansıtılan karakterler veya nesneler.
Aslında, iyi bir stereo filmde bu çekimler kuraldan çok istisna olmalıdır. Stereo olarak bir film izlemek, bir pencereden alternatif bir gerçekliği gözlemlemektir. Aksiyon, fantezi ve animasyon filmlerindeki bu sürükleyici kalitenin uygunluğu, film endüstrisi için biraz sezgiseldir. Daha az belirgin olan şey, bu mevcudiyet ve gerçekçilik duygusunu artırmanın her türlü sahnede, en dramatik ve samimi anlarda bile işe yaramasıdır. Bu, tüm filmlerin 3 boyutlu olarak yapılması gerektiği anlamına gelmez, çünkü çoğu durumda sonuç maliyetleri haklı çıkarmayabilir, ancak elbette bir filmin 3 boyutlu olarak çekilememesi için yaratıcı bir neden olmamalıdır. D ve bundan yararlanın.
2000 yılında Vince Pace ile 3 boyutlu kamera geliştirme sürecine başladığımda, o zamana kadar kullandığım geleneksel kameralara bir alternatif arıyorduk. İki yıl sonra, stereo teknolojisinin geliştirilmesi ve üretimine girerken bir vizyonum vardı: 35 mm filmin yerini alması önerilen dijital projektörlerin yüksek kare hızları nedeniyle 3 boyutlu formatı mükemmel bir şekilde destekleyebileceği. Aslında, aynı anda algılayacağımız gerçekten yüksek kare hızlarında, sırayla sol göze ve sağ göze 3-D yansıtabilirler. Dolayısıyla bunun, yeni bir 3-D formatı çağının artık tamamen mümkün olduğu ve bu teknolojideki mütevazı çabalarımızın, yakın ve kaçınılmaz olarak görülen dijital sinemanın gelişimini geniş çapta desteklemeye piyasayı yönlendireceği anlamına geldiği sonucuna vardım.
Büyük ölçüde 3-D tarafından yönlendirildiği için, yarım on yıl sonra gelişmenin gerçekleşmesi ironik. Dijital sinema, 3 boyutlu formatı pazara getiriyor. Bunun nedeni, halkın beğendiği bir şey görmesi ve bunun için daha fazla ödemeye istekli olmasıdır. Yeni 3-D, bu stereo rönesansı, yalnızca kötü projeksiyon, göz yorgunluğu vb. tüm eski sorunları çözmekle kalmıyor, aynı zamanda izleyicilerin görmek istediği birinci sınıf filmlerde kullanılıyor. Bu, 50'lerde kısa ömürlü 3-D çılgınlığı ile olanlardan temel bir değişikliği temsil ediyor. 3-D formatı aynı zamanda kuralları yeniden yazmak, somut bir nedenle bilet fiyatlarını yükseltmek için bir fırsattır: kanıtlanabilir katma değer için.
Terimlerin hızlı bir tanımı: 3-D yerine stereo diyorum çünkü “3-D” terimini dijital animasyon sanatının karakteristik bir terimi olarak kullanmaya alışmış birçok dijital animasyon sanatçısıyla ilgileniyorum, bu nedenle genellikle stereo kullanıyorum. bunun yerine, kısaltılmış bir stereoskopik form, bu nedenle karışıklık olmaz. Ancak konu izleyiciye geldiğinde 3 boyutlu diyorum çünkü izleyiciler bu bağlamda bunun ne anlama geldiğini biliyorlar: gözlük takmak zorunda kalacaklar ve gerçekten yenilikçi bir şey görecekler.