Dün gece filmini gördüm «Affair Sonu«, Tercümesi « Bir Aşkın Gün Batımı » gibi bir şey olurdu. filmi Neil Jordan, bu sitede daha önce bahsettiğim filmlerinden biri hakkında yorum yaparak, «Plüton'da Kahvaltı".
Söz konusu film, "The End of the Affair", daha da güncel görünse de 1999 yılına ait. adlı bir kitabın uyarlamasıdır. Graham Greeneve hikaye, Tanrı'nın belki de yukarıdan yazdığı inanç ve kader hakkında konuşuyor.
ile Julianne Moore kahramanı olarak, birlikte Ralph Fiennes ve Stephen Rea, arsa ölü bir evlilik ve birbirlerine sonsuz bir aşk vaat eden iki sevgili (Moore ve Fiennes) arasındaki derin aşk ilişkisi etrafında döner. Ama kıskançlığı onu giderek daha fazla doyuruyor. İkinci savaş sırasında aşıkların bulunduğu binada bir bomba patlar ve cesedi büyük bir düşüşten ölmüş gibi görünür. Kadın, iman etmeden, aşkını sonsuza kadar unutması karşılığında, kendisinden alınan canın kendisine geri verilmesi için yalvarmaya başlar. Ve uyanır.
Kader oyunları, hayat yolculuğuna geri döndüğümüzde binmeye karar verdiğimiz atlıkarıncalardır. Ne olacağını kim yazar, bilemeyiz. Gerçekten yazılmışsa çok daha az. Yapabileceğimiz şey, unutulmak üzere felsefe yapmaktır, çünkü yalnızca yeni soruların elde edilmesi gerekecek. Buna karşılık Nei Jordan, formlarında kavramamız zor olan ilahi bir genişlik temalarını kapsayan bu uyarlamayı bize getirdi. Ama sonsuz ve ölçülemez sınırları içinde mutlak.
Filmden etkilendiğimi itiraf ediyorum, bu yüzden şiddetle tavsiye ederim. İlahi bir arınma gerçekleştirmenin ve bir Tanrı'ya veya daha yüksek bir varlığa inanıp inanmamanın bir yolu olarak. Ama yolda devam etmenin bir yolu.