Castro, Küba'yı 40 yıldan fazla yönetti, hala devam eden bir devrimin temellerini attı ve kendisini XNUMX. yüzyılın uluslararası siyasetinin en önemli isimlerinden biri yapan ideolojik bir değişimi teşvik etti.
Son ölüm haberi neden oldu çok çelişkili duygular, bazı durumlarda sevinç ve diğerlerinde umutsuzluk ve çaresizlik.
Sansürün sonu
Raúl Castro Hükümeti'nin vetoyu sona erdirdiği 2012 yılıydı. bu, rejimi eleştiren 50'den fazla sanatçıya birçok Küba istasyonunda dayatıldı.
Bu "kara listede" Celia Cruz, Bebo Valdés veya Gloria Estefan gibi bazı tanınmış sanatçılar vardı.
Bu sansür Küba adasında Castroizm'i eleştiren her şeyin yıllarca duyulmasını engelledi, devrime zararlı olduğu düşünülen herhangi bir şarkı veya mesaj.
1963'te o rock and roll gruplarıyla çok eleştirel olan aynı Fidel, 2001'de Manik Sokak Vaizleri. Ve zevk aldığı görüldü.
Bu resitalde tema kulağa 'İngiliz grubun ABD ile Küba arasındaki diplomatik çatışmaya adadığı Baby Elian'.
Parçalarından biri şuydu: "Bir ulusu satın alamazsınız, Miami mafyasını bile, asla yok edemeyeceğiniz aydınlık bir yol izliyoruz."
müzisyen hakları
Küba'daki yazar ve sanatçıların hakları tek bir cümlede özetleniyor: Devrime uyum sağlayacakları her şeyde, tüm haklar. Bunun dışında veya aleyhinde: hiçbir hak yoktur. Fidel'in kendisinden sözler.
Castro'dan önce, Küba, uluslararası sahnedeki en büyük yıldızların konser salonlarında ve tiyatrolarda sahne aldığı Karayipler'de harika bir eğlence merkeziydi.
Hava ikmalinin operasyonu ile aynı gün Küba ve Amerika Birleşik Devletleri'nde hareket etmek çok kolay oldu.
1959 Ocak XNUMX'da her şey değişmeye başladı. Konserler, ABD'deki imtiyazlı kumarhaneler, rom şubeleri ve fuhuş ile eş anlamlıydı. Ve ortadan kaldırılması gerekiyordu.
Santiago ve Havana'da parti salonları ve kabareler kapatıldı.
Uzun saç giymek, İngilizce müzik dinlemek, kot giymek bela demekti. Caz bile devrimin gelişine direnmedi.
Ve adada müziğin en önemli isimleri ortaya çıkmaya başladı: Bebo Valdés, Celia Cruz, Olga Guillot, Rolando Laserie, Ernesto Lecuona, kültürel Castroizm'in ilk kaçaklarından bazılarıydı.
Değişimin başlangıcı
Yüzyılın sonunda değişimin ilk işaretleri başladı. 1995'te İspanyol grup Los Sabandeños bir albüm yayınlayacaktı. Bu çalışma, Latin Amerika'daki müzik sahnesinin farklı hassasiyetleri arasında bir buluşma noktası görevi görecekti.
1996 yılında Kübalı, Afrikalı ve Anglo-Amerikalı müzisyenlerle bir albüm üretildi.. Buena Vista Social Club doğacaktı ve genç nesilleri en geleneksel müzik mirasıyla uzlaştırmanın önemine sahip olacaktı.
Ayrıca çok fazla r'si vardı1998'de Papa II. John Paul adasına yaptığı ziyaretin etkisi. İçinde Papa Küba'nın dünyaya açılması çağrısında bulundu ve birçok vicdanı harekete geçirdi.
Buna rağmen daha gidilecek çok yol vardı, devrimin enjekte ettiği zihniyet değişime direndi.
Silvio Rodriguez ve Pablo Milanés
Fidel figürü, Rodriguez'in birçok kompozisyonunun kahramanıdır.. Castro hareketini sürekli savunması, onu Pablo Milanés ile yüzleşmeye bile yöneltti.
Milanés'in Nueva Trova Cubana hareketinin en önemli sembollerinden biri olduğunu hatırlayalım.
Miami'den Yorumlar
Rejime yönelik en önemli eleştiriler Miami'den geldi. Küba'da Miami'ye "Malecón y 90" denir.
2006'da Havana'nın komutası Raúl Castro'ya geçtiğinde, Küba asıllı Amerikalı şarkıcı ve yapımcı Pitbull, "Bitti" başlıklı bir protesto şarkısı besteledi.
Bu şarkının sözlerinden bir kısmı şöyle diyor: “Şimdi yeniden başlıyorum, umarım eskisi düşer. Kapa çeneni! Bitti!".
Ayrıca, rapçi Osorbo şarkı söyledi (adadan ayrılmadan), “Por ti Señor”, "Senin yüzünden ümmetim üzülüyor" sözünü işittiğimiz yerden.
Osorbo, şarkılarında sık sık Fidel'in zulmünden ve Küba halkına yıllarca uyguladığı baskıdan bahseder.
Willy chirino
Doğuştan bu Kübalı, henüz çocukken ailesiyle birlikte adadan kaçtı.. "Bizim günümüz geliyor" şarkısında, ailesinin o transta yaşamak zorunda kaldığı her şeyi anlatıyor.
Gloria Estefan, "Küba Özgürlüğü"
Küba kökenli, dünyanın en tanınmış şarkıcıları arasında yer alıyor. Ünlü şarkısı "Cuba Libre", ailesiyle birlikte ayrıldığı adaya geri dönme arzusunu ifade ediyor. bir yaşından biraz daha fazla olan.
Şarkının sözleri bunu çok net ifade ediyor: “Küba özgürlüğümü istiyorum, böylece insanlar yapabilir, babaHalkımın dans edebilmesi için. Bazen ne kadar özlediğimi anlamıyorum, yıllara rağmen hala seni seviyorum, beklemeye devam ediyorum”.
luis aguile
Aguile Arjantin'de doğdu, ancak uzun yıllar Küba'da yaşadı ve burada önemli başarılar elde etti. Castro'nun siyasi ve ekonomik değişiklikleriyle adayı terk etmek zorunda kaldı.
Küba'dan ayrıldığımda şarkısı tüm sınırları aştı. Sözlerinde şunları duyuyoruz: “Küba'dan ayrıldığımda hayatımı terk ettim, aşkımı terk ettim. Küba'dan ayrıldığımda kalbimi gömdüm” dedi.
carlos puebla
Müzik tarihinin Castro figürüne hitap eden bir diğer figürü, "Ve Fidel'in geldiği yer burası" gibi temalar.
Sözler de önemlidir: «Burada, Sierra'da geleceğin parladığından şüphelenmeden toprağı yutmaya ve yutmaya devam etmeyi düşündüler. Ve Küba'yı kumarhaneye dönüştürmek için suç geleneğini acımasızca takip edin… ve Fidel'in geldiği yer burası ».
Komutana hayranlık
Şili kökenli "Quilapayun" grubu, Küba devriminin mimarına olan hayranlığını dile getirdi. "Un son para Cuba" temasıyla,
Bu tema şöyle diyor: "Ada yas kadar karanlıktı, ama ışığı bir bayrak gibi kaldırdılar, şafaktan başka silahları yoktu ve hala yerin altında uyuyordu."