Velez Sarsfield stadyumunda oynamadan önce, Arjantin, metalin güncel en büyük efsanesi, Demir Kızlık, zaman ayırdı ve Arjantin gazetesi Clarín ile konuştu.
Gazeteciyle telefon görüşmesinde zafer Savaşçısı, karizmatik vokalist Bruce Dickinson, Buenos Aires'te geçirdiği zamanı ve bir İngiliz bayrağını sallayınca yaşanan münakaşayı hatırlatarak, yaptıkları turun önemine değindi. Zamanda Geride Bir Yeronları gezegenin her yerine götüren ve Asya, Avustralya, Kuzey, Orta ve Güney Amerika'da 23 dolu stadyum rekorunu kırdı.
Maraton ve destansı tur Iron Maiden onları grubun tüm kariyeri boyunca yaşadığı en iyi zamanlardan birinde buldu ve belgesel, Uçuş 666, bu yakında 21 Nisan'da vizyona giriyor. Umarız Dickinson ve sizinki birkaç yıl daha turnelere ve kayıtlar yayınlamaya devam ediyor.
Sonra tam röportaj:
Böyle büyük bir turla nasıl başa çıkıyorlar?
Bu tur bize harikalar bıraktı, bu ölçekte böyle bir şey yapılmadı. Ama benim için her zaman en iyisi uçağa binip seyahat etmeye devam etmek… (gülüyor). Size söylüyorum: Ed Force One olmasaydı böyle bir tur yapamazdık. Ekonomik olmazdı, bize işkence ederdi. Ancak konsept elbette yeni değil. Maiden ile oynamaya başladığımızda, teknisyenler ve liderlerle mikrofona biniyorduk ve tüm ekip arkada bir karavandaydı. Burada otobüs bir uçak ve pilot otobüsün şoförü… (gülüyor).
Ama tüm turu yönlendirmen için sana deriyi vermem mümkün değil...
Ya pilotum ya da yardımcı pilotum: yine de o şeyi çalıştırmak için iki kişi gerekir. Ama her zaman uçamam; Gece 11'de sahneden iniyorum ve on iki saatten daha kısa bir süre sonra bir uçağı uçuramıyorum: bu yasadışı olurdu. Ve kurallara uyuyoruz. Ama bu yolculuğun üçte birine komuta ettiğime inanıyorum; bu son esnemede, belki daha fazla.
Ve dünya turunun ortasında ekonomik kriz ve durgunluk düştü ...
Bu çok ilginç çünkü size Güney Amerika için rakamları söylersem Arjantin'deki bu bilet satışları geçen yıla göre yüzde 20 daha fazlaydı. 65.000'de 2008 kişiyken São Paulo'da 37.000 kişi için oynadık. Geçen yıl Şili'de 28.000 bin kişiye oynadık ve şimdi 55.000 bilet sattık… Bu inanılmaz. Mali durgunluk ve ekonomik çöküş de bütçemizi değiştirmedi: turun bu bölümünde çok daha fazla para harcıyoruz ve daha önce gittiğimiz yerlerde özel şovlar yapıyoruz. Örneğin Buenos Aires'te artık Avrupa şovunun tamamını görecekler.
Biz ne bekleyebilirim?
Listeye uzun zamandır çalmadığımız bazı Killers ve Number of the Beast parçalarını (ve belki birkaç tane daha) ekleyeceğiz ve bu muhtemelen onları son kez canlı yayınlayışımız olacak. İnsanlar için çok özel olacağını düşünüyorum. Ve harika Eddie'yi, Avrupa'dan gerçek "Big Eddie"yi ve ayrıca çok muhteşem bir teknik kurulum, patlamalar ve daha fazlasını getiriyoruz. Bu sefer her şeyi getirdik.
Ve yeni nesil hayranlar şimdiden katıldı ...
Sanırım aslında iki yeni neslimiz var: biri 90'larda geldi ve şimdi bir tane daha var. 13-XNUMX yaş arası erkek çocuklardır. Bizimki bir “yetişkin klasik rock” kalabalığı değil, tamamen havalı bir kalabalık. Bakın (güler), neredeyse heavy metalin Rolling Stones'u gibiyiz. Bugün arkalarında taşıdıkları tüm tarihe sadık çok az grup var. Birçoğunun şöhrete susamışlığı var, bizde yok. Evet tabi ki Buenos Aires'teki otelde kaldığımız zaman dışarısı insanlarla dolu olduğu için koruma altında çıkmak zorunda kalacağız ama bu durumu istismar etmiyoruz. Bireysel olarak değil, sahnede ve Iron Maiden olarak ünlü olmayı seviyoruz. Biz özel değiliz. Yeterince sıkı çalışırlarsa, hayranlarımızdan herhangi biri bizim yaptığımızı yapabilir.
“The Trooper” sırasında her İngiliz bayrağı göründüğünde Arjantinlilerin ıslık çalmasına ve çığlık atmasına alıştınız mı?
Pekala, buna alışsan iyi olur. Bu gösterinin bir parçası ve yapacak bir şey yok. Ve bunun Malvinas savaşıyla hiçbir ilgisi yok (Falkland demiyor, Malvinas diyor). Şarkı, 19. yüzyılda bir İngiliz askeri felaketini, birçok insanın öldüğü bir felaketi anlatıyor. Herkes bunun Arjantinlilere kişisel bir saldırı olmadığını ve Malvinas Savaşı'nda savaşanlara hiçbir şekilde saygısızlık olmadığını biliyor.
Bunu biliyorlar ama aynı şekilde ıslık çalıyorlar.
(Gülüyor.) Ve ben de alıştım! Her zaman o düdüğü dört gözle bekliyorum. Yapmasalardı, beni şaşırtacaklardı! ...
kaynak: boru