Yönetmen Stephen herek, bir komut dosyası ile Stephen Godchaux ve John Masius, Film "Benim gibi ölü: Ölümden sonra ife»Bazen vahşice söylendiği gibi,«berbat".
Biraz klişe dramatik bir teklifle, ancak düşük orijinallik derecesinde iyi olduğu söylenebilecek film, çözümlenmemiş kalan göstergeler öneriyor ve izleyicinin hiçbir zaman sunulmamış, hatta hiçbir zaman açıklığa kavuşturulmamış unsurları anlamasını istiyor. Uzaydan düşen klozet kapağından ölen bir kız, canlı canlı sahte ölü olur. Ve onun işi, ölümünden sonra, yeni ölenlerin ruhlarını almaktır, bu arada (ve nedenini hala anlamıyorum) yaşayanların dünyasında normal bir yaşam sürdürür, çalışır, arabasını sürer ve bütün meseleyi kendisine açıkladığı kız kardeşiyle tekrar bir araya gelir ve kız sadece kusar. Şimdi, üç nadir karakterle birlikte (ve eğer isterseniz, bir kahraman grubunda eksik olmayanların tam prototipleri), ölülerden ruhları alma konusunda yeni bir yönetici ile karşılaşıyorlar, ki bu (ve ben anlamadım) iyi neden) onlarla oynuyor "görelim kim bir ders alıyor", iyi bilinen sebep/sonuç ilişkisi kodunu uygulayarak "kaderi kandıramayacaksınız". Şimdi, olduğundan daha tuhaf görünen bu menjunge'de sonsuz sayıda yarım kalmış uçlar ve çözülmemiş sorunlar var. Kahramanın (garip bir şekilde adı George olan ve kadından çok erkeğe benzeyen) sunulduğu vakalardan biri, kız kardeşinin sevgilisinin ölümüdür ve kazaya geç kaldığı için oğlan çocuğu hastaneye götürülür. hastanede ve onu solunum cihazına bağlı ve vejetatif durumda tutuyorlar. Şimdi, onun ruhunu almak için sayısız kez gidiyor ve hiçbir şey olmuyor, nedenini bilmiyoruz. Ancak tüm olayı öğrenen küçük kız kardeşi onunla vedalaşmayı başardığında, çocuk ölmeyi başarır ve George görevini tamamlar. Bu tür bir kodda olduğu gibi sunulan bir arsada bile aptalca, saçma.
Öfkelendiğimi söylemeliyim ve size tahmin edilebilir ve hatta aptalca olan sonunu söylediysem, bunun nedeni filmin izlenmeye değer olmamasıdır. gibi ünlü olmayan oyunculara sahiptir. Ellen Muth, Callum Blue, Sarah Wynter, Jasmine Guy, Britt McKillip, Ve bircok digerleri. Amerika Birleşik Devletleri'nde zaten resmi prömiyerini yaptı, dünyanın geri kalanı ne zaman geleceğini bilmiyor ve gerçek şu ki, bunu yapması gerekli olmayacaktı. Kusura bakmayın ama vaat eden ve vermeyen filmler beni kızdırıyor.