ilk defa duydum Klaus ve Kinski 2008'de, birkaç şarkının gölgesinde kalmanın yanı sıra, şarkıcının zayıf ve kırılgan sesinin bir müzik projesini ağırlaştıracağına inandığım için sürprizin ötesinde bir gelecekleri olmayacağını düşündüm. o ilham verici çıkışta sundukları kadar eklektik "Şenlik Ateşin Yanıyor".
Ama Marina'nın sesinin, birbirine taban tabana zıt olan parçalara bu kadar iyi uyması tesadüf değildi. “Mengele ve aşk” o Roonie O'Sullivan, ve gerçekte zengin enstrümantal taban içinde, sudaki bir balık gibi hareket ederek ödeme gücünü çok farklı tarzlarda gösterdiği için değildi ve şarkıcının sesi projenin kimlik damgası haline geldiğinden beri teorim bu şekilde battı. .
Her zaman kırılganlığı benimseyen ve ironi kullanarak günlük hikayeler (bazen travmatik) anlatan grup, bu üçüncü albüme ulaştı. “Demirciler ve Yorgunluklar” kalıcı bir lütuf halinde devam etme izlenimi ile. İspanyol pop müziğinde bu kadar açık fikirlilik bulmak kolay değil, ilk akla gelen tek yol bu. Tek, Grup Teresa Iturrioz (Le Mans). Ve işte beyiti böyle kucaklıyorlar "Kurban etmek" ve elektronik aranjmanları son derece rock gitarlarıyla karıştırmayı umursamıyorlar. "Derin Tepeler", vermeye alıştıkları rüya gibi popun ön plana çıktığı bir albüme renk veren sürprizler. Ve “Soneto”, “Contrato” veya “La Pensión” kadar doğru şarkılara yeniden göz diktiler ve onlar, projelerini net bir şekilde yukarı doğru geliştirdikleri ve nihayetinde sadece tepenin nerede olduğunu bilebilecekleri bir yönde geliştirdikleri izlenimini veriyorlar.
http://www.youtube.com/watch?v=JSLFxi5dN6A