reflektor jest to opowieść dydaktyczna. W nim reżyser wyjaśnia, jak powinno być dziennikarstwo. I choć konsumenci nowych mediów mogą nie bardzo dobrze wiedzieć, czy kiedykolwiek istniało prawdziwe dziennikarstwo, z pewnością zrozumielibyśmy jego przesłanie.
Aktor, scenarzysta i reżyser Thomasa McCarthy'ego osiągnął obsadę, której mógłby pozazdrościć każdy z dzisiejszych reżyserów z aktorami rangi Marka Ruffalo, Michaela Keatona, Rachel McAdams, Liev Schreiber, John Slattery. Myślę, że został zmarnowany i to wyjaśnię później.
W 2002 roku zespół reporterów śledczych z Boston Globe odkrył skandale z pedofilią popełniane przez dziesięciolecia przez księży w Massachusetts. Publikacja tych faktów, które archidiecezja bostońska próbowała ukryć, wstrząsnęła Kościołem katolickim jako instytucją.
Będąc filmem, który ma dużo dialogów i informacji, odpowiedzialność spada bardziej na interpretacje, na głównych bohaterów. I myślę, że nie dali z siebie wszystkiego z powodu błędów w skrypcie. Jedynym, który, jak sądzę, wyjaśnił swoje dylematy, jest Ruffalo z postacią, która pasowała mu jak ulał, chociaż jego występ nie jest pozbawiony zasług. Myślę, że film mógłby być bardziej dramatyczny, a to kwestia scenariusza. I właśnie dzięki tej zmianie moglibyśmy zobaczyć, jak jedna z najlepszych obsad ostatnich dwudziestu lat gra jedną z najlepszych ról w jego życiu.
To dobry film, który mógłby być arcydziełem. Jeden z tych filmów, które oglądasz wielokrotnie przez lata. Co nie jest tym samym, co dobry film. Przechodzenie z jednej fazy do drugiej będzie czymś, co może osiągnąć tylko nieliczni uprzywilejowani. Na koniec musimy też podziękować reżyserowi za oryginalność w temacie, nieustraszoną, odważną i za przypomnienie nam, czym jest prawdziwe dziennikarstwo. Gdybyśmy to kiedykolwiek mieli jasno.