Tarantino przez cały czas udowadniał, że realizuje projekty według własnych upodobań, nigdy nie wydaje się kierować hollywoodzkimi modami ani wymaganiami rynku.
Urodzony w Knoxville w stanie Tennessee 27 marca 1963 r. Quentin Jerome Tarantino w wieku dwóch lat przeniósł się do South Bay w południowym Los Angeles, gdzie dorastał w otoczeniu różnorodności kulturowej, która pozwalała mu cieszyć się wieloma rodzajami kina, takimi jak: jako ta ze sztuk walki, które w swoich czasach były już niemodne.
W wieku 17 lat przerwał naukę i zaczął uczyć aktorstwa, wykonując dorywcze prace.
W 1985 roku wraz z Rogerem Avarym i Jerrym Martínezem przekształcił Video Archives na Manhattan Beach w szkołę filmową, gdzie zaczął pisać sekwencje, aby móc prowadzić praktyczne zajęcia aktorskie z własnego materiału.
W latach 1985-1992 napisał cztery scenariusze, z których dwa zostały zrealizowane w filmach, pozostałe dwa zostały później sprzedane.
Taśma „Urodziny mojego najlepszego przyjaciela” miała początkowy czas trwania 69 minut, z czego zachowało się tylko 35, ponieważ w miejscu, w którym była trzymana, wybuchł pożar. Film był podstawą filmu Tony'ego Scotta „Point Blank Love” według scenariusza Tarantino.
Pierwszy film Tarantino z 1992 roku miał być nakręcony na taśmie 16 mm, a jego przyjaciele z Video Archives byli aktorami, ale producent Lawrence Bender wysłał scenariusz do Harveya Keitela, który podpisał kontrakt i przyciągnął innych aktorów do projektu „Wściekłych psów”. Reżyser dostał więc dobrą obsadę i budżet w wysokości 1,2 miliona dolarów, aby móc nakręcić film na 35 mm. Film zarobił nieco ponad 2,8 miliona, co było ogromnym sukcesem. Tarantino otrzymał za ten film nagrody dla najlepszego reżysera na Festiwalu Filmowym w Awinionie i London Critics Circle Film Awards, Złotego Konia na Festiwalu Filmowym w Sztokholmie, Międzynarodową Nagrodę Krytyków na Festiwalu Filmowym w Toronto oraz nagrody za najlepszą reżyserię i najlepszy scenariusz na Festiwal Sitges. Krytycy i publiczność podjęli jednomyślną decyzję o pochwale debiutu reżysera, który od pierwszego filmu wyznaczył jego własny styl.
Po udowodnieniu swojej wartości w „Wściekłych psach” Tarantino znacznie łatwiej sprzedał dwa scenariusze, które napisał wcześniej. Jeden został nakręcony przez Tony'ego Scotta w 1992 roku, drugi przez Olivera Stone'a rok później, filmy zostały nazwane odpowiednio „Point Blank Love” i „Born Killers”. Obaj byli dobrze oceniani przez publiczność i krytyków, chociaż Tarantino nie zgadzał się ze zmianami, które Stone wprowadził w swoim skrypcie i poprosił, aby jego nazwisko nie pojawiało się w napisach końcowych.
Po wielkim sukcesie "Wściekłych psów" Tarantino dostaje od firmy produkcyjnej Miramax 8 milionów dolarów na kręcenie swojego drugiego filmu fabularnego "Pulp fiction".
W "Pulp fiction" reżyser po raz kolejny miał Harveya Keitela, aktora, który dwa lata temu wybrał na niego, ale tym razem w roli drugoplanowej. Do głównych ról wybrał Samuela L. Jacksona i wskrzesił zapomnianego przez wszystkich Johna Travoltę. Do roli femme fatal wybrał mało znaną wówczas Umę Thurman, by wystrzeliła ją na sławę. Bruce Willis Christopher Walken czy Rosanna Arquette to tylko niektóre z postaci, które dopełniły obsadę.
Film był całkowitym triumfem, zdobywając siedem nominacji do Oscara, z których zdobył nagrodę za najlepszy scenariusz oryginalny, nagrodę podzieloną przez samego Quentina Tarantino z jego współscenarzystą Rogerem Avarym. Na Złotych Globach otrzymali tę samą nagrodę sześciu nominacji oraz w Bafta za najlepszy scenariusz i najlepszy aktor drugoplanowy dla Samuela L. Jacksona. Film otrzymał również Złotą Palmę w Cannes oraz Najlepszy Film, Najlepszy Reżyser i Najlepszy Scenariusz od National Society of Film Critics. Po „Pulp fiction” faktem było, że Quentin Tarantino został jednym z reżyserów mody, film ten szybko został uznany za film kultowy ze względu na złożoność scenariusza, który był skonstruowany w sposób rozdziałowy, a nie chronologiczny.
Reżyserowi zajęło trzy lata nakręcenie swojego kolejnego filmu, ale w międzyczasie brał udział w rozdziale filmu „Cztery pokoje” w 1995 roku. Film ten składa się z czterech odcinków, z których każdy rozgrywa się w innym pomieszczeniu. ten sam hotel, z łącznikiem z goniec hotelowy tego miejsca, Tim Roth. Pozostałe trzy rozdziały zostały nakręcone przez Allison Anders, Alexandre Rockwell i Roberta Rodrígueza. W swojej historii, ostatni z filmu zatytułowany „Człowiek Hollywood”, ponownie miał Bruce'a Willisa jako drugorzędnego i tym razem on sam zagrał główną rolę. Film, mimo że interesujący, został podniesiony na tyle, aby pokryć cztery miliony, które wydano na jego realizację, więc ekonomicznie można powiedzieć, że był dość rozczarowujący.
W 1997 roku Tarantino wprowadził na duży ekran swój trzeci film, „Jackie Brown”. Po trzech latach długiego oczekiwania jej najbardziej zagorzali zwolennicy ostro ją krytykują, ponieważ jest daleka od stylu poprzednich dwóch. Krytycy ze swojej strony nadal mówią cuda reżysera po obejrzeniu tego nowego filmu. Oparty na powieści „Rum Punch” Elmore'a Leonarda, ten film wpisuje się w Blaxplotation, który był tak modny we wczesnych latach 70. Samuel L. Jackson, Robert De Niro i Robert Forster zostali wybrani jako bohaterowie filmu Pam Grier , symbol gatunku.
Więcej informacji | Mistrzowie filmu: Quentin Tarantino (początek i lata 90.)
Źródło | wikipedia
Zdjęcia | przepraszamunkimalgo.blogspot.com.es elspoiler.blogspot.com.es zimna krew.com