Twórcy światowego sukcesu francuskiego filmu Chłopcy z chóruspotkali się ponownie, reżyserem, Christophe Barratier i aktorem, Gérardem Jugnotem, aby zagrać Paryż, Paryż, mały hołd dla sąsiedzkiego teatru.
Ponadto film paryż, paryż przenosi nas do kina sprzed lat, do tego złotego wieku Hollywood, do którego CGI jeszcze nie dotarło, co przy wielu okazjach wyrządza tyle szkód kinu, w innych jest czystą magią.
Polecam obejrzeć ten film, bo opowiada nam historię przyjaźni, koleżeństwa, miłości do teatru...
En Paryż, Paryż Jesteśmy w roku 1936 z kapitałem francuskim, bardzo zdenerwowanym konfliktami między firmami i pracownikami i blisko drugiej wojny światowej, ale akcja toczy się w skromnej dzielnicy robotniczej, gdzie znajduje się teatr o nazwie Faubourg 36, który ze względu na do długów swojego właściciela, zamyka się i przechodzi w ręce spekulanta prowadzącego interesy z klasą polityczną.
W ten sposób wszyscy pracownicy teatru zostają na ulicy, ale przez cztery miesiące Pigoil, kiedy jego syn zabiera swoją byłą żonę, która go opuściła po zamknięciu teatru, wraz z dwoma kolegami postanawia ponownie otworzyć teatr, zajmując go bez zgody nowego właściciela.
W ten sposób zabierają się do pracy, aby na nowo ożywić teatr, a także, żeby teatr oddał im życie, bo dla nich teatr jest ich własnym życiem.
Uwaga na aktorkę Norę Arnezeder, która gra postać „Dulce”, ponieważ ma ciało, które uwielbia kamera i być może wkrótce stanie się wielką gwiazdą.
Film, który miał premierę 8 kwietnia nie odniósł sukcesu kasowego, więc polecam jak najszybciej obejrzeć go na DVD.