Japonia jest właścicielem jednego z coraz bardziej proliferujący przemysł filmowy, odnoszący sukcesy i cieszący się renomą na świecie. Oprócz tego, że jest jednym z najbardziej wpływowych w kinie produkowanym na Zachodzie, głównie w Hollywood. Są filmy japońskie, które zaznaczyły w kinie kamienie milowe.
Japońscy filmowcy przeszli przez wszystkie tradycyjne gatunki (komedia, horror, suspens, akcja, animacja) i stworzyli własne tematy i style. Wnieśli nawet znaczący wkład w zasadniczo „amerykańskie” filmy, takie jak gatunek westernowy.
Japonia jest ojcem jednego z dwóch w 100% kinowych potworów, bez żadnych literackich odniesień: Godzilla (pierwotnie Gojira). Dało to również początek filmom z gatunku Kaiju.
Na poziomie artystycznym lub kultowym, kilku jego najbardziej kultowych twórców jest podziwianych na całym świeciebycie Akira Kurosawa najbardziej kultowy.
Wiele międzynarodowych hitów Box Office z ostatnich dziesięcioleci wyprodukowanych w Hollywood, to są przeróbki japońskich filmów.
Japońskie filmy, które naznaczyły epokę i styl
Siedmiu samurajów. Akira Kurosawa, 1954
Filmografia płodnego reżysera urodzonego w Shinagawie wymaga ekskluzywnego artykułu, aby móc podziwiać wszystko, co przekazał historii Siódmej Sztuki i ludzkości. Trudno zakwalifikować którąkolwiek z jego prac jako „najważniejszą w jego karierze”. Siedmiu samurajów Jest bez wątpienia jednym z najwybitniejszych.
Założenie opowieści jest proste: grupa chłopów w XVI-wiecznej Japonii, zmęczona życiem pod groźbą hordy bandytów, decyduje wynająć grupę samurajów do ich obrony.
Wielokrotnie uznawany przez reżyserów na całym świecie za jeden z 10 najlepszych filmów wszech czasów, zdobywca Srebrnego Lwa na Festiwalu Filmowym w Wenecji oraz dwie nominacje do Oscara. Słynna jest również jego amerykańska wersja Siedem wspaniałych, western w reżyserii Johna Sturgesa z udziałem m.in. Steve'a McQuenna, Charlesa Bronsona i Jamesa Coburna.
Okrąg. Hideo Nakata, 1998
Jeden z najstraszniejszych filmów wszechczasów. I to jest to, że nadprzyrodzony i bardziej "hardcore" terror ma szeroką przestrzeń w japońskiej kulturze filmowej.
Znany również jako „film z przeklętym filmem”. Kto zobaczy wspomnianą taśmę, nieuchronnie umrze tydzień później, nie bez uprzedniego cierpienia wszelkiego rodzaju demonicznych nieszczęść.
W 2002 roku Hollywood wydało swój remake (w Hiszpanii zatytułowany jako Sygnał). Gore Verbinsky (Piraci z Karaibów) był dyrektorem.
Spirited Away. Hayao Miyazakiego, 2001
Kino anime To kolejny popularny gatunek w filmografii kraju Wschodzącego Słońca. Historie tworzone w tradycyjnej japońskiej metodzie animacji są również bardzo zróżnicowane.
Fantastyczna historia z udziałem mała dziewczynka, która przeżywa serię niezwykłych wydarzeń, w celu ratowania rodziców.
Oscar dla najlepszego filmu animowanego, zdobywca Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie i wielu innych wyróżnień. Podobnie jest jeden z najbardziej dochodowych filmów japońskich wszech czasów, z kolekcją blisko 230 milionów dolarów na całym świecie.
Imperium zmysłów. Nagisa Oshima, 1976
Jeden z najbardziej kontrowersyjnych i kontrowersyjnych filmów filmografii uniwersalnej. Przedmiot studiów w szkołach filmowych różnych uczelni na całym świecie.
Dla niektórych dzieło sztuki. Dla innych bardzo wulgarny film pornograficzny.
Oparte na prawdziwym wydarzeniu, które miało miejsce w Tokio w latach 30. XX wieku. Emerytowana prostytutka zostaje kochanką swojego nowego szefa, właściciel hotelu, w którym pracuje w ramach służebności. Para przesunie swoje niestrudzone i dziwaczne pragnienia seksualne do nieoczekiwanych granic.
W oficjalnych zapisach filmowych pojawia się jako koprodukcja francusko-japońska. Jednak, chociaż ostateczny proces edycji miał miejsce we Francji, umowa „koprodukcji” pomiędzy producentami z Francji i Japonii była to tylko strategia obejścia ścisłej cenzury archipelagu azjatyckiego.
Godzilla. Ishiro Hondy, 1954
Tytuł w Hiszpanii jako Japonia pod groźbą potwora. Bez tego filmu kino nie byłoby tym, czym jest dzisiaj.
W wyniku bomb atomowych zrzuconych na Japonię, Godzilla, budzi się stary potwór, który spał na dnie morza. Terror ogarnia całą populację. Po żmudnych bitwach i wielu zniszczeniach olbrzymia groteska zostaje pokonana. Ale każdy ma wątpliwości, że była to jedyna „Gojira” tego rodzaju, która przetrwała z prehistorii.
Ju on. Takashi-Shimizu, 2000
Nieoczekiwane zjawisko kulturowe dla jego producentów. Niskobudżetowe horrory które trafiły prosto do domowych formatów wideo.
Na podstawie japońskich wersji tradycyjne miejskie legendy o nawiedzonych domach. Opowieść podzielona na sześć rozdziałów, których punktem wyjścia jest ohydne morderstwo popełnione przez mężczyznę na żonie i synu.
Po początkowym sukcesie został nakręcony druga część, która została wydana w kinach. Bardziej niż sequel, funkcjonował jako podsumowanie oryginalnej historii, aby przedstawić ją szerszej publiczności.
W 2004 roku Shimizu sam przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, aby sfilmować Hollywoodzka wersja jego historii, zatytułowana The Grudge (Krzyk, w Hiszpanii). Z tego remake'u wydobyto jedno z najczęściej powtarzanych zdań ostatnich lat: „Nigdy nie wybacza. Nigdy nie zapomina ”. (Nigdy nie zapomina. Nigdy nie wybacza).
Tokijskie Opowieści. Yasuro Ozu, 1953
La twórczy wpływ między hollywoodzką maszynerią a kinem japońskim jest dwukierunkowy.
Przedstawia jako skoki pokoleniowe i współczesne tempo życia otworzyły nie do pokonania przepaści między rodzicami a dziećmi, nie mogąc się ze sobą komunikować.
Kobieta z piasku. Hiroshi Teshigahara, 1964
W rozległej japońskiej filmografii znajdują się: przestrzeń dla kina eksperymentalnego lub awangardowego. Introspekcja i debaty, które zawsze nękały ludzkość.
Na podstawie powieści Kobo Abe (znanej również jako Kobieta z Wydm). Ekstremalna historia miłosna, w której pragnienia przetrwania i wolności są czasami w konflikcie, innym razem podlegają zgodności i rezygnacji.
Cieszyć się powszechny podziw. Laureat Nagrody Specjalnej Jury na Festiwalu Filmowym w Cannes. Zdobył dwie nominacje do Oscara w kategorii „Najlepszy film nieanglojęzyczny” i „Najlepszy reżyser”.
Źródła obrazu: Escenarios / Vice Magazine