Theo Angelopoulos był największym przedstawicielem kina greckiego. Studiował prawo w Atenach, a później przeniósł się do Paryża, aby tam wejść Sorbona w 1960, gdzie uczęszczał również na kursy Claude'a Lévi-Straussa, choć wkrótce porzucił te studia, aby wstąpić do IDHEC (Instytutu Zaawansowanych Studiów Filmowych). Pod koniec pierwszego kursu operatorskiego, w 1963 roku, został „wyrzucony za nonkonformistę”, decydując się na powrót do kraju.
W tym samym roku po raz pierwszy zabrał się do kręcenia filmu, który miał być jego pierwszym filmem fabularnym, choć niestety film pozostaje niedokończony. Jest o "Czarny i biały«, Film detektywistyczny, który porzuca z powodu braku kapitału.
Od powrotu do Aten pracował jako krytyk filmowy dla lewicowej gazety „Dimokratiki Allaghi” aż do jej zamknięcia wraz z przybyciem Dyktatura pułkowników w 1967.
W 1965 roku Angelopoulos pozostawił kolejny niedokończony film: «Historia Forminxa«, Film o greckim zespole rockowym. Film miał być promocją trasy, którą grupa zamierzała odbyć, ale został zawieszony i ponownie reżyserowi zabrakło budżetu na zdjęcia.
W 1968 roku filmowiec mógł wreszcie dokończyć pracę i to z wielkim sukcesem. Jego pierwszy 23-minutowy film krótkometrażowy „Broadcast” jest prezentowany na Festiwal w Salonikach i dostaje nagrodę krytyków.
Reżyser kręci swój pierwszy film fabularny w 1970 roku „Rekonstrukcja”. Jego debiutancka praca otrzymuje Nagrodę Krytyków i Nagrodę dla Najlepszego Reżysera na Festiwalu w Salonikach, Nagroda Georgesa Sadoula za najlepszy film roku pokazywany we Francji oraz nagrodę dla najlepszego filmu zagranicznego na Hyères Film Festival.
Dwa lata później nakręcił „Days of 36”, film, którym po raz kolejny zdobył nagrody dla najlepszego reżysera i krytyków na Festiwalu w Salonikach, konkursie, który od samego początku cieszył się uznaniem reżysera. Taśma jest również prezentowana w Berlinale gdzie zdobywa nagrodę FIPRESCI.
W 1975 roku grecki reżyser nakręcił jeden ze swoich najlepszych filmów i bez wątpienia najczęściej nagradzany „Podróż komików”. Po raz kolejny na Festiwalu w Salonikach zdobył nagrody za najlepszy reżyser i nagrodę krytyków, ale także za najlepszy film i najlepszy scenariusz. Film jest prezentowany w Cannes, gdzie zdobył nagrodę FIPRESCI oraz na Berlinale, gdzie zdobył nagrodę Interfilm Forum. W Japonii otrzymuje Grand Prize for the Arts oraz nagrodę dla najlepszego filmu roku, w Brukseli Golden Age Award, Brytyjski Instytut Filmowy przyznaje mu tytuł najlepszego filmu roku, a później otrzymałby nagrodę FIPRESCI jako jeden z głównych filmów w historii kina oraz Nagroda Krytyków Włoskich za najlepszy film na świecie lat 70..
W 1977 roku Theo Angelopoulos nakręcił „Los cazadores”, film, który zaprezentował w Cannes jako kandydat do Złotej Palmy i który zdobył nagrodę Nagroda Hugo de Oro za najlepszy film na Festiwalu Filmowym w Chicago w 1978 roku.
Więcej informacji | Mistrzowie filmu: Theo Angelopoulos (początek i lata 70.)
Źródło | wikipedia
Zdjęcia | cinesentido.blogspot.com gerryco23.wordpress.com fotogramy.es