Lata 70. były bez wątpienia najlepszymi latami Francis Ford Coppola filmowo mówiąc.
Zanim jednak przyszedł do niego reżyserski sukces, przyszedł jako scenarzysta z filmem „Patton”, z którym zdobył nagrodę Oscar za najlepszy scenariusz oryginalny w 1971 ze swoim partnerem Edmundem Northem, z którym to napisał.
Również w 1971 wyprodukował debiut fabularny swojego przyjaciela George Lucas „THX-1138”, jako prezes firmy produkcyjnej „American Zoetrope”, którą obaj stworzyli.
W 1972 roku w końcu ujawnił cały swój talent arcydzieło „Ojciec chrzestny”. Paramount Pictures rozważało zwolnienie go, ponieważ uważali, że reżyser nie będzie wystarczająco brutalny w adaptacji powieści Mario Puzo, a także ponieważ nie widział dobrze zatrudniania Marlona Brando i Ala Pacino, którzy zaczynali w tym czasie.
Film, który został nakręcony w 52 dni, miał scenariusz zaadaptowany przez Francisa Forda Coppolę i samego Mario Puzo, który zdobył Oscara, a także otrzymał statuetki dla najlepszego filmu i Marlon Brando najlepszy aktor.
W 1973 powrócił, by wyprodukować film dla George'a Lucasa:Amerykańskie graffiti”. Film nominowany do pięciu nagród Akademii Hollywood, w tym za najlepszy film.
W tym samym roku wyreżyserował „Rozmowę”, film, który zdobył m.in Złota Palma i Nagroda Jury Ekumenicznego w Cannes.
Jeśli dostał arcydzieło z "Ojcem chrzestnym", z "Ojcem chrzestnym II" w 1974 roku, to nie mniej. Po raz kolejny reżyser odpowiada za adaptację scenariusza wraz z autorem powieści Mario Puzo. Dwie historie, które przecinają się w montażu, z jednej strony ta, którą kontynuuje Michael Corleone, a z drugiej historia młodego człowieka Vito Corleone lat temu znakomicie zagrany przez Roberta De Niro, który dołącza do obsady pierwszej części. Film zdobył sześć Oscarów, w tym dla najlepszego filmu, najlepszego reżysera i najlepszego scenariusza, wszystkie trzy wyhodowane przez Coppolę.
W tym samym roku, w którym „Ojciec chrzestny II„Wielki Gatsby”, film ze scenariuszem Francisa Forda Coppoli.
Po tym jego kolejny projekt został wydany dopiero w 1979 roku, chodzi o „Apokalipsa teraz”, Projekt, który sam Orson Welles planował wówczas zrealizować, ale musiał zostać odrzucony ze względu na wysoki koszt.
„Czas apokalipsy” to scenariusz zaadaptowany przez samego reżysera wraz z Johnem Miliusem z powieści „Serce ciemności„Joseph Conrad.
Od 1 marca 1976 do 21 maja 1977 zdjęcia trwały na terenach Filipin, w których Martin Sheen doznał ataku serca.
Nominowany do 8 nagrody Akademii, ten kultowy film zdobył Oscary za najlepszy dźwięk i najlepszą fotografię.