Allan Stewart Königsberg, znany wszystkim jako Woody Allen, zaczynał w świecie kina jako scenarzysta w filmie Clive'a Donnera”Jak się masz Kotku?" w 1965.
Ale jego pierwszy kontakt z zarządem miał miejsce dopiero rok później z ciekawą taśmą „Lilia Tygrysica”. W tym czasie Allen, który miał 30 lat, zrobił zdjęcia z japońskiego filmu szpiegowskiego „Kagi No Kagi” Senkichi Taniguchi i umieścił na taśmie zupełnie inne dialogi, całkowicie zmieniając fabułę.
Oficjalnie pierwszym filmem przypisywanym w całości Woody'emu Allenowi jest „Weź pieniądze i uciekaj„Od 1969 roku. Z tej okazji, oprócz tego, że odpowiada za scenariusz, reżyseruje film. Firma produkcyjna Palomar Pictures, która zainwestowała około dwóch milionów dolarów w pierwszy film fabularny filmowca, nie była zadowolona z wyniku na ekranie, ale w kasie odniósł sukces.
Dwa lata po swoim debiucie na dużym ekranie Woody Allen kręci”Banany”. Podobnie jak w swoim pierwszym filmie i jak w pierwszym etapie, reżyser stawia na kino komiksowe.
W 1972 roku nakręcił kolejny film w tym samym tonie co poprzednie, ale w tym przypadku podzielony na krótkie odcinki”Wszystko, co kiedykolwiek chciałeś wiedzieć o seksie (i nigdy nie odważyłeś się zapytać)".
Z „Śpioch„W 1973 zrealizował darmową adaptację w formie komedii absurdalnej powieści George'a Orwella„ 1984 ”.
„Ostatnia noc Borysa Gruszenko” w 1975 roku otrzymał dwie pierwsze nagrody za jeden ze swoich filmów, film został nagrodzony na Festiwalu w Berlinie Srebrnym Niedźwiedziem - Wybitny Wkład Artystyczny oraz nagrodą UNICRIT.
W 1977 Woody Allen zmienił rejestr i przeszedł z kina komiksowego do komedii, nadając swoim filmom więcej głębi. Zmiana przychodzi wraz z Twoim filmem „Annie Hall”, która okazała się wielkim sukcesem.
Annie Hall była wielką zdobywczynią Oscarów 1977, zdobywając nagrody za najlepszy film, najlepszą aktorkę dla Diane Keaton, najlepszą reżyserię dla Woody'ego Allena i najlepszy oryginalny scenariusz dla Woody'ego Allena i Marshalla Brickmana. Co przypuszczam pierwsze dwie statuetki dla filmowca.
Film zdobył także nagrodę za Najlepszy film na BAFTA i New York Film Critics Circle Awards.
Rok później kontynuowała w tym samym tonie co „Annie Hall” swoją pracą „Wnętrza”. Choć tym filmem nie zdobył żadnej nagrody, po raz kolejny został nominowany do nagrody Nagrody Akademii Hollywood z pięcioma nominacjami, w szczególności z dwiema, jako scenarzysta i reżyser filmu.
I znowu w 1979 roku wrócił, by otrzymać nominację do Oscara, tym razem jako scenarzysta do swojego filmu „Manhattan”. Chociaż nie otrzymał żadnej statuetki z dwóch, na które się wybierał, to, co otrzymał, to: BAFTA i National Board of Review za najlepszy film.