Roman Polański nie miał łatwego dzieciństwa, co wpłynęło na jego sposób opowiadania historii. Dorastał jako żebrak na ulicy w krakowskim getcie, gdy jego rodzice zniknęli po kilkumiesięcznym mieszkaniu w bunkrze w Warszawie. Później mieszkał z dobroczynności w różnych rodzinach goszczących. Jego matka zginęła wraz z kilkoma krewnymi z rąk nazistów w latach Obóz koncentracyjny Auschwitz.
W 1944 w wieku 11 lat spotyka się ze swoim ojcem a rok później rozpoczął karierę jako aktor, najpierw jako harcerz, a później jako aktor radiowy i teatralny.
W wieku 16 lat cierpi na próba zamachu z rąk przestępcy.
W tym samym roku pracuje w Teatr kukiełkowy z zespołem Groteska w spektaklu „El circo de Tarabumba”.
W 1953 zadebiutował jako aktor na dużym ekranie filmem „Trzy historie”, a dwa lata później dostał główną rolę w filmie Film Andrzeja Wajdy "Pokolenie".
W tym samym roku 1955 zapisał się do Łódzka Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa i kręci swoją pierwszą pracę, film krótkometrażowy „La bicicleta”.
W 1957 nakręcił trzy kolejne filmy krótkometrażowe „La silencio”, „Asesinato” i „Aguafiestas” i pracuje pierwszy raz w profesjonalnym filmieTo film „Koniec nocy” Andrzeja Munka, w którym gra rolę asystenta reżysera.
W 1958 jego film krótkometrażowy „Dwóch mężczyzn i szafa” zostaje nagrodzony na Festiwal w Brukseli.
W następnym roku zrealizował dwa filmy fabularne „Lampa” i „Kiedy padają anioły”, ten ostatni zaprezentował ją rok później na Festiwal w San Sebastian.
W 1961 zrealizował dwa filmy krótkometrażowe „El gordo y el flaco” i „Los Mammals”, pierwszy we Francji, a drugi w rodzinnej Polsce. W tym samym roku nakręcił swój pierwszy film fabularny „Nóż w wodzie”. Jego debiut fabularny zdobywa główną nagrodę na festiwalu w Tours oraz na Festiwal Filmowy w Wenecji zdobywa nagrodę FIPRESCI, a także otrzymuje nominację do Oscara dla najlepszego filmu zagranicznego.
W Amsterdamie strzela”Diamentowy naszyjnik”, Film krótkometrażowy z 1963 roku.
W 1964 roku nakręcił brytyjski film „Wstręt”, który właśnie przyniósł mu sławę, ponieważ dzięki niemu zdobył Srebrny Niedźwiedź oraz nagrodę FIPRESCI na Berlinale w następnym roku. Również w 1964 kręcił z Francuzem Claude Chabrol i Jean-
Luc Godard, Włoch Ugo Gregoretti, Japończyk Hiromichi Horikawa w odcinku „Najsłynniejsze oszustwa świata”.
„Dead End”, jego film z 1965 roku, został nakręcony w Wielkiej Brytanii, podobnie jak jego poprzedni film. Film pokazał, że polski reżyser był na dobrej drodze, by stać się jednym z najwybitniejszych w swoim pokoleniu. Taśma dostała Złoty Niedźwiedź na Festiwalu w Berlinie.
Dwa lata później, z powrotem w Wielkiej Brytanii, kręci”Taniec wampirów”, przezabawna komedia grozy, która parodiuje filmy o wampirach.
W 1968 roku po raz pierwszy sfilmował w Stanach Zjednoczonych. Jego pierwszym filmem na amerykańskiej ziemi było „Nasionko diabła”. Film przyniósł mu nagrodę Davida de Donatello dla najlepszego reżysera zagranicznego oraz Mię Farrow dla najlepszej aktorki zagranicznej. Ruth Gordon otrzymała Oscar i Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Otrzymuje także nominację do Oscara jako scenarzysta, nagrodę, której ostatecznie nie otrzymuje.
W 1969 roku życie filmowca naznaczyło jeszcze jedno traumatyczne wydarzenie. Sharon Tate, jego niespełna roczna żona, zostaje zamordowana we własnym domu przez wyznawców Charlesa Mansona. Ten fakt sprawia, że Roman Polański opuścić kraj i zamieszkać w Paryżu.