Wczoraj wieczorem przygotowałem się do obejrzenia filmu, którego wtedy nie mogłem oglądać na dużym ekranie, ponieważ życie studenta jest czasami bardzo wymagające. «Persepolis»Był to film, który uwiódł mnie od początku, zarówno estetyką, fabułą, jak i samym sobą, zaangażowanym tematem, którym się zajmuje.
Marjane Satrapi to irańska dziewczyna, która na różnych etapach rozwoju podróżuje po politycznej i ideologicznej rzeczywistości swojego kraju, licząc na szczególny punkt widzenia dziewczyny, która obserwuje dyktaturę i cierpi na skutek egzekucji bliskich, niekończącej się wojny . Nastolatka, która podróżuje, żyje, podróżuje i cierpi, i powraca do niekończącej się wojny, która w końcu udaje się jej spełnić.
Film oparty jest na powieści graficznej Marjane Satrapi, która stawia siebie w roli głównej bohaterki swojej opowieści. Reżyserem filmu jest Vincent Paronnaud, a producentami Xavier Rigault i Marc-Antoine Robert. W 2007 roku, w roku swojej premiery, zdobył kilka nagród (choć w 2008 roku dotarł do różnych części świata, m.in. do Argentyny).
Osobiście muszę powiedzieć, że od obrazu oczekiwałem więcej wirtuozerii, większego zaangażowania w stosunku do słowa. Temat, który porusza film, jest oddany sprawie nie tylko społecznej, ale także, a przede wszystkim ideologicznej, jeśli chodzi o religię i politykę. Dlatego spodziewałem się po rysunkach takiego samego zaangażowania, a może mniej humoru w niektórych scenach. Animacja była trochę dziecinna, płaska, jak na lot, który mógł być oparty na historii.
Historia jest również bardzo dobrze opowiedziana, ponieważ jest cienka i czysta, będąc w stanie z prostotą, choć z doskonałym przyjęciem, przedstawić momenty największego kryzysu zarówno w kraju, jak iw postaciach. Uważam, że jest to film, który jest wygodny do obejrzenia, ponieważ dostarcza informacji o sprawach, które czasami są trudno dostępne dla tych z nas, którzy są bardzo daleko od tej rzeczywistości. Ale poza tym nie uważam tego za dzieło sztuki.