Mimo to mój partner Belén napisał już recenzję filmuPo obejrzeniu tej wspaniałej pracy postanowiłem zrobić własną. I czy to? Czekolada, w reżyserii Thai Prachya Pinkaew, to nieustanna uczta ananasów, kopnięć i zawrotnej choreografii, której nie mogą przegapić miłośnicy sztuk walki.
Z prostą fabułą i melodramatycznym tonem (czasem wywołującym wdzięk), film Pinkaew opowiada historię Zen, młoda autystyczna dziewczyna, córka chorej matki z mafijną przeszłością, która uczy się walczyć oglądając filmy Bruce Lee i obserwując uczniów wow-tajski którzy ćwiczą przed swoim domem. Kiedy zdrowie twojej matki się wyostrzy, Zen a jego przyjaciel „gruby mężczyzna” próbuje odzyskać stare długi, które znajdują zapisane w notatniku matki.
Tak więc urocza dziewczyna jeździ w trasę, aby odebrać jeden i każdy z długów, rozdając kopniaki, ciosy i różne bóle tym, którzy odmawiają uregulowania swoich rachunków (które są oczywiście wszystkimi). W tym sensie, Czekolada jest jednowymiarowy: kluczem w ciągu półtorej godziny filmu są sceny walki, w niesamowicie choreografii Panna rittikrai (zwykły współpracownik Pinkaew). Praca Rittikrai, dodany do unikalnej umiejętności Yasnin Vismistananda (Zen) i te sekwencje ujęć nakręcone z wielką wprawą, make of Czekolada film, który cieszy się w pełni.
Ostatnia scena z Zen walka z Szefem Mafii i całą jego trupą lokajów na niektórych balkonach, skakanie i podskakiwanie na neonach, powinno zająć uprzywilejowane miejsce w historii kina sztuk walki; A pojedynek w dojo ze spazmatycznym tchórzliwym breakdancem też nie jest daleko w tyle.
Pod koniec filmu, wraz z napisami, można było zobaczyć kulisy kręcenia (tak jak było Jackie Chan we wczesnych latach) i pokazano, jak poważne były sekwencje walki, gdzie ucierpieli nie tylko statyści, ale także bohater (podwójne role nie były używane przez cały film), w niektórych przypadkach z hospitalizacją przez.