Pierwszy raz słyszę Klaus i Kinski W 2008 roku, poza tym, że znalazły się w cieniu kilku piosenek, sądziłem, że nie będą miały wiele przyszłości poza zaskoczeniem, ponieważ wierzyłem, że wątły i kruchy głos wokalisty będzie obciążony projektem muzycznym tak eklektycznym jak jeden, który zaoferowali w tym natchnionym debiucie „Twoje ognisko płonie”.
Ale to nie przypadek, że głos Mariny tak dobrze pasował do kawałków tak diametralnie odmiennych, jak… „Mengele i miłość” o „Roonie O'Sullivan”, a nie dlatego, że w rzeczywistości w ramach bogatej bazy instrumentalnej demonstruje swoją wypłacalność, poruszając się jak ryba w wodzie poprzez bardzo różne style, i tak moja teoria zatonęła, odkąd głos wokalisty stał się pieczęcią tożsamości projekt.
Zawsze obejmując kruchość i opowiadając codzienne historie (czasem traumatyczne) z ironią, grupa wydaje trzeci album „Kowale i zmęczenie” z wrażeniem pozostawania w stałym stanie łaski. O taką otwartość w hiszpańskim popie nie jest łatwo, więc na początku tylko to przychodzi na myśl Jedna, grupa Teresa Iturrioz (Le Mans). I tak obejmują dwuwiersz w "Poświęcać się" i nie mają nic przeciwko mieszaniu elektronicznych aranżacji z wybitnie rockowymi gitarami w „Głębokie szczyty”, niespodzianki, które nadają kolor albumowi, w którym wyróżnia się rozmarzony pop, do którego przywykli. I znów trafili w dziesiątkę na tak trafne tematy jak „Sonet”, „Umowa” czy „Emerytura” i sprawiają wrażenie, że dopracowali i ostatecznie ulepszyli swój projekt w kierunku wyraźnie w górę, gdzie tylko oni będą wiedzieć, gdzie jest szczyt.
http://www.youtube.com/watch?v=JSLFxi5dN6A