The Stranglers, de Britse pionierende punkband, viert zijn 40e verjaardag met de Europese tour «Ruby"Achter zijn rug en nooit ophouden om "lawaai te maken." De groep, die aanvankelijk The Guilford Stranglers heette, ontstond aan het einde van de glamrockscene van de jaren 70 en vroege punk met hun eerste concert op 11 september 1974 in de "Star" pub in Guildford, Zuid-Engeland. Dit jaar markeerde een nieuw hoofdstuk voor deze hipsterband, met wortels in blues, jazz en zelfs klassieke muziek, die de muzikale genres opnieuw heeft getekend en de afgelopen vier decennia een icoon van punk en rock is geworden.
Hun Europese tour "Ruby" tussen februari en april door het Verenigd Koninkrijk, Spanje en Frankrijk, onder andere landen, vierde een band die er tijdens hun carrière in is geslaagd om 17 van hun albums en 23 van hun singles in de hitparade te krijgen van de Britse Top 40. Met een geluid dat New Wave-synthesizers en "vuile" punkgeluiden vermengt, geïnspireerd door bands als The Doors of The Kinks, consolideerden de vier leden zich als een bende gemarginaliseerden binnen de alternatieve en gemarginaliseerde cultuur van punk. The Stranglers bestaan uit zanger en gitarist Hugh Cornwall, drummer Jet Black, bassist en ook zanger Jean Jacques Burnel en toetsenist Dave Greenfield, die de grens van de jaren 60 al hebben overschreden.
Schandalen, strippers, drugs, rellen en gevangenissen hebben een band begeleid die als een van de wildste in de muziekscene wordt beschouwd. Met de ijscowagen van Black's bedrijf, The Stranglers Ze toerden de eerste drie jaar door Engeland totdat ze de Londense pubmuziekscene betreden via een deal met het Albion-bedrijf in 1975. Daarna tekende de band hits als "No More Heroes", "Peaches", "Skin Deep" of "Always the Sun", met veel enthousiasme verwelkomd in de opkomende alternatieve muziekscènes.
In 1976 betrad de band de punkbeweging als openingsact voor The Ramones of Patti Smith, en deelde het podium en enkele gevechten met andere beroemde Britse punkers zoals The Sex Pistols of The Clash. Met hun debuutalbum "Rattus Norvegicus" uit 1977 wisten The Stranglers het podium te bereiken van zowel de bestverkochte Britse punkalbums als de platina plaat. Hun houding die door de media als ontembaar en controversieel werd beschreven, ging ook gepaard met de volgende albums, "No More Heroes" (1977) en "Black And White" (1978), die hen op het voetstuk van de punkklassiekers brachten. In de jaren 1978-79 bereikten ze het hoogtepunt van hun commerciële succes met de publicatie van de experimentele albums "Black and White" (1978) en "The Raven" (1979).
Terwijl ze door postpunk, pop en new wave gingen, leden ze in de jaren 90 het vertrek van zanger Hugh Cornwell, maar met de nieuwe eeuw werden ze herboren van het album "Norfolk Coast" (2004), waarvan het nummer "Big Thing Coming" hen het was zijn eerste Top 40 in veertien jaar. Met dat album en de volgende twee, "Suite XVI" (2006) en "Giants" (2012), liet de ervaren band zien dat ze zich niet laten leiden door nostalgie en dat hun muziek niet stopt met evolueren.
Via | EFE