Denk ik Alex proyas is een goed voorbeeld van wat de Hollywood-machinerie (ten kwade) kan doen met een zeer interessante regisseur die prachtige artistieke resultaten had bereikt, met de geweldige Dark City.
De laatste film van projecten was geweest Ik robot, met in de hoofdrol Will Smith en gebaseerd op de roman van Asimov, die de kassa veroverde en een waardig entertainmentproduct was. Een paar jaar later komt Weten, een band die samenbrengt Nicolas Cage, Chandler Canterbury en Rose Byrne als de centrale protagonisten van dit einde-van-de-wereld-verhaal.
met scenario van Ryne Douglas Pearson, Juliet Snowden en Stiles White, de plot van Weten draait om de kansen en het toeval (of het lot) die de wereld regeren. Kooi speelt een ietwat alcoholische weduwnaar die voor de zware taak staat zijn jonge zoon op te voeden. Het conflict begint vanaf: een brief van 50 jaar geleden, vol cijfers zonder (schijnbare) betekenis, die het kind op zijn school ontvangt.
Deze cijfers komen aan de hand vanDe vader, die in een slapeloze nacht ontdekt dat deze cijfers data vertegenwoordigen van rampen die zich in de afgelopen 50 jaar in de Verenigde Staten hebben voorgedaan. En de meest interessante, er zijn er een paar die nog niet zijn gebeurd. Vroeger, het personage zal ontdekken wat er achter deze profetie schuilgaat, naast getuige te zijn van de rampen die, het moet gezegd, uitstekend zijn gemaakt en gefilmd.
De film, met zijn licenties en grillen, slaagt erin te vangen totdat een aantal mysterieuze personages de scène betreden die de zoon van de weduwnaar besluipen. De beslissing om deze route op te nemen maakt de film in verschillende passages vals, toegevoegd aan bijna belachelijke situaties die niemand zou geloven.
Het einde, met bepaalde religieuze connotaties, maakt Weten voltooi de inwijding als het meest smakeloze en onpersoonlijke werk van Proyas.