Ik zag dit gisteravond, de nieuwste film van Woody Allen, met Penélope Cruz, Scarlett Johansson, Javier Bardem en Rebecca Hall. Telefoongesprek "Vicky Christina Barcelona".
Het vertelt de vakantie van twee beste vrienden, Vicky (Rebecca) en Christina (Scarlet), in Barcelona. Daar ontmoeten ze Juan Antonio (Bardem) die onlangs is gescheiden van zijn vrouw, María Elena. Hij is een bekende schilder en hij nodigt beide vrienden uit om een weekend in Oviedo door te brengen, waar hij zijn verlangen opwekt om de liefde met hen te bedrijven. Beide vrienden zijn, als het op liefde aankomt, een grimmige antithese. Christina wordt vanaf het eerste moment verliefd op Juan Antonio, maar Vicky, toegewijd aan een zeer correcte heer in de Verenigde Staten, is terughoudend om zoveel liberalisme onder ogen te zien. Hoewel hij uiteindelijk bezwijkt en verliefd wordt zonder het te willen.
In het midden, wie is het? Mijn beste Penelope Cruz, die María Elena speelt, de ex-vrouw van Juan Antonio. Ze duikt weer op na een zelfmoordpoging, net in de bloei van de relatie tussen de kunstenaar en Christina. Het punt is dat liefde en het gevoel van "volledigheid" ertoe leiden dat ze verliefd worden, en dat ze uiteindelijk een liefdestrio vormen. Ondertussen sterft Vicky van binnen door onzekerheid over wat ze wil.
En het einde is geweldig. Maar ik ga het niet vertellen. Het punt is dat ik, naar mijn bescheiden mening, voor een tijdje filmcriticus ga spelen. De film heeft een alwetende verteller die ons rondleidt op de reis van de vrienden. Dat maakte een beetje lawaai voor mij, maar zodra de eerste helft van de film voorbij is, wordt het natuurlijker. Het mooie is dat het geen constant verhaal is, maar dat het de personages laat doen. Penelope Cruz speelt een fantastische rol, aangezien haar karakter echt heerlijk is, net als dat van Bardem. Het verhaal zelf lijkt me een samenvatting van het concept van wat zomervakanties altijd inhouden. En ik denk dat ik daarom vooral voor Woody Allen juich. Voor het bereiken van de synthese met karakters die zo rijk zijn als de reeds genoemde.
Een bescheiden recensie, want ik kan alleen maar applaudisseren en enthousiast worden. Ik zeg alleen dat ik je de film van harte aanbeveel.
