Spotlight het is een didactisch verhaal. Daarin legt de directeur uit hoe journalistiek hoort te zijn. En hoewel consumenten van nieuwe media misschien niet zo goed weten of er ooit echte journalistiek is geweest, zouden we zeker de boodschap ervan kunnen begrijpen.
De acteur, scenarioschrijver en regisseur Thomas McCarthy heeft een casting bereikt waar elke regisseur van vandaag jaloers op zou kunnen zijn met acteurs van het formaat van Mark Ruffalo, Michael Keaton, Rachel McAdams, Liev Schreiber, John Slattery. Ik denk dat het verspild is en dit is iets dat ik later zal uitleggen.
In 2002 heeft een team van onderzoeksjournalisten van de Boston Globe ontdekte de pedofilie-schandalen die decennialang door priesters in Massachusetts werden gepleegd. De publicatie van deze feiten, die het aartsbisdom van Boston probeerde te verbergen, schokte de katholieke kerk als instelling.
Omdat het een film is met veel dialoog en informatie, valt de verantwoordelijkheid zwaarder bij de interpretaties, bij de hoofdpersonen. En ik denk dat ze niet alles hebben gegeven vanwege fouten met het script. De enige die volgens mij zijn dilemma's duidelijk heeft gemaakt, is Ruffalo met een karakter dat bij hem paste als gegoten, al is zijn optreden niet onverdienstelijk. Ik denk dat de film dramatischer zou kunnen zijn en dat is een scriptding. En alleen met deze verandering zouden we een van de beste casts van de afgelopen twintig jaar een van de beste rollen van zijn leven hebben zien spelen.
Dit is een goede film die een meesterwerk had kunnen zijn. Een van die films die je door de jaren heen herhaaldelijk kijkt. Wat niet hetzelfde is als een goede film. Van de ene fase naar de andere gaan zal iets zijn dat slechts een paar bevoorrechten kunnen bereiken. Aan het eind van de dag moeten we ook de regisseur bedanken omdat hij origineel is over het onderwerp, onbevreesd, moedig en ons herinnert aan wat echte journalistiek is. Als we het ooit duidelijk hadden.