Afgelopen zaterdag de 21e, ter gelegenheid van de volgende lancering van de nieuwe film Predators we waren uitgenodigd om samen met andere filmblogcollega's een unieke ervaring te beleven.
De uitnodiging bestond uit het gaan spelen van enkele Paintball-spellen bij Iberika Paintball (Andijvie, Toledo) vergezeld van een "naoorlogse" barbecue om op te laden en commentaar te geven op het stuk. Een "rustig" potje Paintball en een barbecue was echter niet het enige dat ons daar te wachten stond.
In de eerder genoemde uitnodiging stond, naast wat was aangegeven: "Verrassing - 23 uur", en hoewel het onze nieuwsgierigheid wekte, schonken we er niet veel aandacht aan. Na de Paintball-sessie, waarin moet worden gezegd dat we het geluk hadden om in het team te zitten dat alle games won, en het diner, rond 23 uur zoals het programma aangaf, begon alles een beetje vreemd te worden.
Het team van medewerkers van Iberica ze toonden nervositeit en begonnen gillend van de ene naar de andere kant te rennen, door de faciliteiten. Daar begon de verrassing.
Ze kwamen ons 2 aan 2 halen, en ze gaven elk koppel een geweer en een aap. We moesten de Predators doden die het terrein waren binnengeslopen!
De manier waarop we in de actie kwamen was zeer succesvol. Terwijl ze ons het wapen, de jumpsuit en het masker gaven, vertelden ze ons over de strijd die we moesten voeren om de mensheid te redden. Nadat we de uitrusting hadden aangetrokken, waren we in een nachtelijke paintballsessie, maar niets gebruikelijks.
De soldaten, wij, droegen groene led-verlichting in onze maskers die onze positie op de grond onthulden, en onze wapens waren voorzien van een licht dat we konden aanzetten om het veld scherp te stellen. De roofdieren waren minder (2 van het Iberika Paintball-team) maar ze hadden een voordeel. Hun wapens waren krachtiger, hadden een burst-modus en hadden ook een laservizier zoals Predators, en hadden ook geen element om hun positie te verraden.
De roofdieren loerden in het donker, we zagen niets, er was geen mogelijkheid om ons te verstoppen, toen we het het minst verwachtten hadden we een laserpunt in ons hoofd en toen een kogel op het punt waar de laser was. De kogels van de roofdieren deden echt pijn en om het spel nog moeilijker te maken, lag het terrein bezaaid met fragmentatiegranaten, mijnen, rookgranaten en vallen.
In het begin was er geen angst, maar we speelden meer dan 1 uur en stierven elke 3 minuten, met de daaruit voortvloeiende pijn van de kogels die ons raakten, en de frustratie om ze te ontvangen zonder zelfs maar te hebben gezien waar ze vandaan kwamen. De laatste manga was echt hetzelfde gevoel alsof je in de film zat, met de roofdieren die ons achtervolgden en met de angst om "gejaagd" te worden.
Kortom, het was een geweldige ervaring, waar we altijd een mooie herinnering aan zullen bewaren (en ik hoop dat de "oorlogswonden" snel zullen verdwijnen).
Hier laten we de video van de ervaring: