Na enkele ongelooflijke jaren 80 en na het winnen van drie Academy Awards, twee voor Beste Regisseur en één voor Beste bewerkte scenario, Oliver Stone Hij had enkele van de meest controversiële jaren 90, waarin hij niet alleen doorging met de Kritiek op het beleid van de Verenigde Staten, maar ook op het gedrag van hun samenleving.
In 1990 bracht de regisseur een eerbetoon aan de mythische muziekgroep met «The Doors«, Een ietwat onregelmatige film, maar zonder twijfel onvergetelijk, binnen de filmografie van de regisseur.
Het jaar daarop zorgde Stone voor opschudding met een van zijn meesterwerken, «JFK: zaak open«, Een tape die de hele regeringselite bestempelt als samenzweerders bij de dood van president John Fitzgerald Kennedy. De film won acht Oscar-nominaties, waaronder die voor beste film en beste regisseur, kreeg uiteindelijk beste geluid en beste montage, en de filmmaker won ook de Golden Globe voor beste regisseur.
In 1993 sloot hij zijn Vietnam-trilogie af met de film «de lucht en de aarde«, Een geweldige film ondanks dat het een stap onder de eerste twee delen ligt.
Een jaar later keert hij terug naar het middelpunt van de controverse met zijn film «Natuurlijke moordenaars«. Quentin Tarantino was de auteur van het script voor deze nieuwe Stone-film, maar hij weigerde in de aftiteling te verschijnen omdat hij het eindresultaat helemaal niet mooi vond, zo werd destijds gezegd dat beide filmmakers op de vuist gingen vanwege wat men deed met het script van de ander. "Born Killers" portretteert een Amerikaanse samenleving die seriemoordenaars prijst om de mediakracht die de media hen geven, een complete kritiek op het Amerikaanse volk. De film ontving de Grand Jury Prize op het Filmfestival van Venetië.
In 1995 portretteerde hij een van de meest controversiële politieke leiders in de geschiedenis in «Nixon«. Genomineerd voor vier Oscars, waaronder die voor Beste Actrto voor een indrukwekkende Anthony Hopkins als voormalig president van de Verenigde Staten.
«Draai naar de hel«In 1997 volgde ik de lijn van «geboren moordenaars», maar op een veel minder harde manier. De minder versnelde montage en vooral het gebrek aan satire maakten het een veel minder controversiële film, maar ook van een lager niveau, tot het punt dat hij werd genomineerd voor de Razzie voor slechtste regisseur van het jaar.
Met een gemiddelde van meer dan twintig shots per seconde maakte hij in 1999 opnieuw een hectische film, «Op welke zondag dan ook«. Ondanks het geweldige montagewerk blijft de film ver onder de vorige werken.
Meer informatie | Filmmeesters: Oliver Stone (90s)
Bron | wikipedia
Foto's | kerkillandrufus.com aanpakken.wordpress.com biografiesyvidas.com