Max Payne, een uitstekende videogame die deze aanpassing aan celluloid niet verdiende

Ik ben net klaar met kijken Max Payne en ik moet toegeven dat ik tussendoor in slaap viel.

De verfilming van de beroemde videogame, met als referentie het verhaal van een politieagent die op zoek is naar de moordenaars van zijn vrouw en zoon en enkele slow-motionscènes, laat veel te wensen over.

Allereerst het script, typisch voor Amerikaanse actiefilms, waarbij je weet wie de "bad guy" is zodra je hem op het scherm ziet.

Bovendien herinner ik me de rotzooi die ze maken met drugs niet van de videogame en het is het ergste van het ergste. Dat verhaal van drugs met hallucinaties met vogels enzovoort is bullshit.

Wat de uitvoeringen betreft, valt niemand in de film op, zelfs Mark Wahlberg niet.

Kortom, een serie B-verfilming van een serie A-videogame die deze transformatie naar celluloid niet verdiende.

Geen wonder dat de film zowel in de VS als in Spanje faalde aan de kassa.


Laat je reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*

*

  1. Verantwoordelijk voor de gegevens: Miguel Ángel Gatón
  2. Doel van de gegevens: Controle SPAM, commentaarbeheer.
  3. Legitimatie: uw toestemming
  4. Mededeling van de gegevens: De gegevens worden niet aan derden meegedeeld, behalve op grond van wettelijke verplichting.
  5. Gegevensopslag: database gehost door Occentus Networks (EU)
  6. Rechten: u kunt uw gegevens op elk moment beperken, herstellen en verwijderen.