Dit "Schiet op, we zijn aan het dromen»Met“ Intro”, een samenwerking met Nika Roza - alias Zola Jezus - met die surround sound of die refreinen van voorbij het graf en je weet al dat dit album een winnend paard is. Hij zegt anthony gonzalez, een 30-jarige Fransman met al vijf albums achter zich onder deze artiestennaam, die "iets eclectisch, zeer dynamisch, groots, episch, maar ook emotioneel, nostalgisch" wilde doen en dat is hem natuurlijk gelukt. 22 liedjes - sommige zijn echt intermezzo's - verdeeld in twee albums van elf stukken die volgens de auteur overeenkomen met de droom van respectievelijk een jongen en een meisje en de liedjes van beide zouden met elkaar verbonden zijn.
Wat duidelijk is, is dat we voor zijn beste album staan, hoewel we dat zijn vorige en fantastische album niet vergeten "Zaterdagen = Jeugd" Ik wees al manieren aan. Het aantal hits in de vorm van potentiële singles is enorm, daar hebben we de single"Middernacht stad”(Lied van het jaar voor Hooivork), een onbetwistbare hit met een synthetische jaren XNUMX-nasmaak, zoals in veel van de abum waar hij dat huismerk shoegazing blijft aanpakken, en waarin hij zich totaal onbevooroordeeld laat zien door de saxofoon in zijn laatste stuk op te nemen. Even episch zijn de meest succesvolle nummers "Reunion", "Claudia Lewis", "New Maps", "OK Pal" of "Steve McQueen".
Maar zonder twijfel over al het amalgaam van oneindige ballads of verkwikkende thema's zou ik, naast de bovengenoemde single, twee thema's willen benadrukken die aan elk bijvoeglijk naamwoord ontsnappen, aan de ene kant zou er zijn "Raconte - Moi Une HistoireThema dat begint met krautrock-kleurstoffen en waarin een meisje een verhaal begint te vertellen, maar plotseling wordt alles een episch stuk. En daar is ook nog de ballad van het jaar",Wacht"," Zend je dromen waar niemand ze verbergt ", zegt Gonzalez in een lied dat aan intensiteit wint om te eindigen tussen verontrustende koren en orkestraties zoals het einde van de wereld, brutaal.
"Middernacht Stad"