Ik heb op de MundoCine-site een artikel gevonden dat ik buitengewoon vond, zowel qua vorm als qua onderwerp. Ter ere van de uitstekende actrice Juliette Binoche, Mark Monnik hij heeft uitstekend werk geleverd. Hier laat ik het artikel achter, zodat u ervan kunt genieten.
«In de loop der jaren is actrice Juliette Binoche een belangrijke en belangrijke referentie geworden in de Europese cinema.
Hij heeft niet het lef, de vastberadenheid in het gebaar, misschien de persoonlijkheid van Isabelle Huppert, maar hij biedt in ruil daarvoor wel een gezicht (de fascinerende geografie die de regisseur met de camera moet verkennen, zei Dreyer) wiens kenmerk niet schoonheid of spektakel, maar een kwaliteit van introspectie.
Het doordringen in de blik van Juliette Binoche is al een poëtische daad, een blik ook in ons eigen interieur; Misschien is het gewoon magie, of de buitengewone samenvoeging van ogen op de rand van tranen, elegante lippen die met evenveel waarheid kunnen bevestigen of ontkennen, of de koude huid die haar zo afstandelijk maar ook vreemd dichtbij maakt, maar de waarheid is dat Juliette Binoche met haar gezicht handelt en er ideeën mee uitdrukt, maar weinig actrices kunnen dat zoals zij. Er is wel eens gezegd: "het kan je ervan overtuigen dat het denkt zonder iets op een voor de hand liggende manier te hoeven doen."
Juliette Binoche's eerste grote film was "I greet you, Maria", geregisseerd door niemand minder dan Jean Luc Godard. Het was 1985 en in hetzelfde jaar zal de jonge actrice ook samenwerken met een andere prestigieuze regisseur, André Techiné, in "Rendez-vous".
In 1986 produceerde ze haar eerste samenwerking met de vreemde regisseur Leos Carax, in de film "Bad blood", wiens thema draait om aids, maar het zal in het volgende seizoen zijn wanneer Juliette Binoche internationale aandacht trekt met "The unbearable lightness of being" .
Al in 1991 behaalde "The Lovers of Pont-neuf" een groot succes, opnieuw geregisseerd door Leos Carax.
In hetzelfde jaar dat ze de bewerking van "Wuthering Heights" filmde, probeert Juliette haar gebruikelijke register te veranderen met "Wound", een film van klinkende erotiek die vlees en vlees combineert met Jeremy Irons in een shoot onder het bevel van Louis Malle, tijdens waarbij beide acteurs elkaar uiteindelijk niet ondersteunen.
De definitieve verandering voor de actrice komt met de eerste film van de trilogie van de drie kleuren van de Franse vlag - "blauw", "wit", "rood" - geregisseerd door de Pool Krzysztof Kieslowski. Juliette schittert in de eerste van de serie, "Azul", uit 1993, hoewel ze in de volgende twee in een cameo verschijnt; Voordat het filmen begon, had hij zonder aarzelen een rol afgewezen in Spielbergs geweldige "Jurassic Park", waarvoor veel actrices zouden hebben gedood.
"Azul" zal slagen in de Cesars, de Felixes en in Venetië, en zou Juliette inbedden in een soort introspectief, statisch, reflectief karakter waarin velen van ons haar nog steeds herkennen. In Kieslowski's film speelt ze de vrouw van een beroemde componist die als weduwe wordt achtergelaten na een verkeersongeval dat aan het begin van de film schitterend in beeld werd gebracht. Uit dit ongeluk zullen we zien hoe het personage glundert in zijn verdriet, probeert boven water te komen en uiteindelijk zichzelf verlost. De regisseur was in staat om de maximale expressiviteit te extraheren met het minimale gebaar van de actrice, een enkel woord van haar is voldoende om de deur van haar gedachten en haar innerlijke pijn te openen. Spannende close-ups en kleine handelingen zonder woorden, zoals Juliette die langs een stenen muur loopt terwijl ze haar hand over de snijdende rots laat slepen tot haar vuist bloedt.
Na "Blue" wordt Juliette zwanger en neemt ze een jaar vrij. Uw zoon zal Raphael heten.
In 1995 nam hij deel aan de duurste film in de geschiedenis van de Franse cinema tot dan toe, "The hussar on the roof", geregisseerd door Jean Paul Rappeneau, waarin de actrice Pauline de Theus speelt.
De modewereld zal binnenkort profiteren van het felbegeerde gezicht van Binoche en er zal een contract worden getekend dat haar het imago van Lancôme maakt. Ze zal verschillende clips opnemen en als model poseren in verschillende fotoshoots.
In 1996 duikt hij in de romantische komedie met "Romance in New York", met William Hurt als tegenspeler.
Juliette verdiende al een enorme erkenning, een wandeling door Hollywood-faam zonder natuurlijk het goede oog te verliezen dat haar altijd heeft betrokken bij films van goede kwaliteit. De kans komt met "The English Patient", geregisseerd door Anthony Minghella, bewerking van de roman van Michael Ondaatje. Het is een episch, angstaanjagend en gepassioneerd melodrama (hoewel saai en grappig naar de mening van velen), met in de hoofdrollen Ralph Fiennes, Kristin Scott Thomas, Willem Dafoe en Juliette zelf als een zorgzame verpleegster. Ontvang de Oscar voor de beste actrice in een bijrol, nog een van de negen beeldjes die de film verkrijgt, naast de erkenning op het festival in Berlijn.
In 1998 maakte ze haar debuut als theateractrice in Londen, met een toneelstuk van Pirandello, en ze draaide ook "Alice en Martin", opnieuw met André Techiné.
In 1999 "In Praise of Love", en in 2000 het schokkende "Unknown Code", van Michael Haneke, waar hij een van zijn beste uitvoeringen krijgt, en zo niet, bekijk dan de brute scène in de metro, een van de meest psychologisch gewelddadige momenten die ik in de films heb gezien.
"Chocolat", geregisseerd door Lasse Hallström, levert hem een nieuwe Oscar-nominatie op. Ter voorbereiding op haar rol werkte de actrice een tijd in een chocolaterie in Parijs. Een van haar laatste uitstekende films, "Jet lag" (2003), koppelt haar aan Jean Reno, de populaire Franse acteur. Vermeld ook “In my Country” (2005) en “Hidden cache” (2006).