Zijn nieuwste film W, richt zich op de controversiële figuur van de voormalige president van de Verenigde Staten, George W. Bush, in een biopic, gespeeld door de getalenteerde Jos Brolin.
Tijdens het In een interview door Pablo Scholz van de krant Clarín sprak Stone exclusief met de Argentijnse media van W, over zijn tijd in Argentinië en de ontmoetingen met de toenmalige Argentijnse president, over zijn afgekapte project Evita en gaf hij details over de documentaire die hij is aan het filmen over de president van Venezuela, Hugo Chavez, die zijn voorkeur toont voor het portretteren van politieke figuren.
De interessantste passages van het interview verschijnen als je denkt aan de incidentie van Bush Jr. in een land als de Verenigde Staten, en de geschiedenis van het geweld dat dit land (en de menselijke soort in het algemeen) met zich meedraagt
een onderdeel van het interview, vervolgens:
Wanneer was je voor het laatst in Argentinië?
Ik denk dat het kwam door Evita, nadat Menem in de kranten had gezegd dat hij in zijn leven niet met ons zou samenwerken, wat niet klopte omdat hij me 24 uur later anders vertelde. Ik heb Menem drie keer ontmoet, hoewel hij niet bepaald mijn ideaal van president is... Ik heb geen grappige herinneringen. Ik hield van Argentinië, ik had deel kunnen uitmaken van Evita in jouw land, maar ik dacht dat het voor die prijs geen goede film zou zijn geweest. Misschien krijg ik in de nabije toekomst de kans om op het balkon van Casa Rosada te zijn ... Ik ontmoette de heer Kirchner in Venezuela en later in Colombia. Een jaar geleden, over de kwestie van de vrijlating van de FARC-gijzelaars.
Ben je van plan de Kirchners te interviewen voor de documentaire over Hugo Chávez die je aan het filmen bent?
Ja, ja, maar nog niet.
Over andere soorten presidenten gesproken, na 8 jaar, en nu al in perspectief, wat vind je echt van Bush?
Ik denk dat het meesterlijk was, op een negatieve manier. Het had een enorme impact op de wereld, het veranderde de manier waarop we zaken doen met de wereld, het bracht alles tot extreme posities, niet alleen economisch, maar ook sociaal. Ik denk dat deze jaren zullen worden herinnerd, als we een soort collectief geheugen hebben.
Denk je dat geld en oorlog nog steeds grote drijfveren zijn in jouw land?
Ik zou liever minder geweld gebruiken. Geweld zit in de aard van mensen, we hebben het allemaal, en zo niet, kijk dan naar Moordenaars van nature. Geweld is onze natuurlijke manier van vechten. De Verenigde Staten hebben wat dat betreft een geweldige geschiedenis. De niveaus van geweld zijn gestegen, het feit van het gebruik van agressiviteit, bloed, zelfs binnen het land ... Dat is waar W over gaat, ja, verteld op een eenvoudige manier die het Amerikaanse publiek kan begrijpen. Dat ze begrijpen hoe nationale veiligheidsmaatregelen steeds groter worden. Sinds mijn geboorte in 1946 is het enorm gegroeid, en ik vind het in deze tijd erg verdrietig hoe het geweld in de wereld zich heeft verspreid.
"W" is de eerste film die iemand maakt over een president terwijl hij in het Witte Huis is. Het was moeilijk?
Het is moeilijk, maar lonend. In dit land hebben we tenminste de vrijheid om zo'n film te maken en te presenteren, ik denk niet dat ik het in China had kunnen maken ... De vraag is om het geld te krijgen, het geld komt van elders, geen Amerikaan studio zou het geld hebben ingezet, dat is de waarheid. Het is moeilijk. De meeste kwamen uit Duitsland, Frankrijk en Hong Kong en Australië. Ik moet zeggen dat de film niet gemaakt had kunnen worden met alleen Amerikaans geld. We hebben een zeer beperkte distributie, maar we hebben de kansen gegrepen en de film gemaakt die we wilden maken. Maar ja, we zijn van alle kanten bekritiseerd.
Je hebt gezegd dat "W" een biografie is vol magisch realisme. Op welke manier?
Ja, maar geen magisch realisme in de zin van Borges. De film duurt twee uur, maar bijvoorbeeld in de scène waarin hij droomt over zijn relatie met zijn vader, komt de vader naar het Witte Huis, en tja, ik koos wat ik mocht vertellen. En de dromen waren in dit plot met magisch realisme, verhaal en drama. Ik denk dat ik het in die context heb gezegd.
Religie is een zeer belangrijk aspect van de persoonlijkheid van Bush Jr. Denk je dat het een soort van verlossing of reconversie in hem laat zien?
Nee, verlossing? Laten we eens kijken, de film is gebaseerd op de realiteit, tot zijn veertigste was hij in veel opzichten een loser, hij had geen geld, hij was een alcoholist, hij was geen succesvolle politicus. Toen werd hij opnieuw geboren, steeg op naar een persoonlijk niveau, vond God en werd opnieuw geboren. Nu, als christen lijkt het dat hij gelijk heeft, dat hij niet drinkt, hij zegt dat hij niets verkeerd doet, dat hij alleen regeert. Veel mensen zijn het daar niet mee eens, maar ik oordeel niet, de film niet. Aflossing of niet? Nou, in zijn hoofd, ja. Je kunt zeggen dat in religie wedergeboren worden niet goed gaat met het ego, je ego hoort weg te gaan en je wordt een kind van Christus, maar in zijn handelen als president neemt hij grote egobeslissingen. "Ik ben de baas", zegt hij, en dat zijn geen christelijke idealen. Maar ik sta erop dat ik niet oordeel, ik laat alleen zien.
Hoe heb je de dialogen tussen de vader en zoon van Bush en in het Witte Huis opgevat? Is het allemaal je verbeelding, of heeft het een basis?
Het is heel moeilijk uit te leggen. Eens kijken, het is een historisch drama, we deden de dialogen met die druk, we wisten dat die gevoelens bestonden tussen vader en zoon. De film heeft een website die alles uitlegt. Wij hebben het niet uitgevonden, het is de basis van het verhaal, de relatie tussen vader en zoon.
Waarom denk je dat het Argentijnse publiek geïnteresseerd zal zijn in het zien van "W"?
Ik weet het niet. Jij beslist.
¿Wat zijn uw verwachtingen van Obama, dagen na zijn inauguratie?
Ik weet het niet, ik vind niet alles leuk, ik wil niet te veel verwachtingen scheppen. Het heeft nog een lange weg te gaan, veel oorlogen, veel lastige beslissingen te nemen.
Om de volledige notitie te lezen, klik op hier
bron: hoorn