Op het moment dat een groep meisjes, fans door Pablo Alborán, ze zagen het van ver op de rode loper van de Goya-awards, ze aarzelden niet en vonden het gepast om elke veiligheidsmaatregel te omzeilen.
Schreeuwend en huilend gingen ze met hun handen het Auditorium hotel binnen vol geschenken om de zanger aan te bieden. Alboran woonde het gala bij in een nominatie voor het nummer "Palmeras en la Nieve", dat uiteindelijk de trofee verdiende, in de Goya-categorie voor het beste originele nummer.
Pablo Alboran bekende enkele minuten later de schaamte die hij voelt voor deze expressieve uitingen van genegenheid jegens hem, maar dat hij tegelijkertijd diep voelt dankbaar voor. Hoewel de zanger probeerde dicht bij zijn fans te komen, adviseerden de beveiligingsagenten van het evenement hem niet.
Op deze manier verkreeg de kunstenaar uit Malaga de eerste Goya van de 30e editie van deze onderscheidingen van de Spaanse cinema. Het bekroonde nummer is het centrale thema van de soundtrack van de film, gecomponeerd door Alboran zelf met Lucas Vidal. Beiden ontvingen de prijs van Alaska en Rosario. Alboran bekende dat hij erg nerveus was en bedankte het hele team dat hem heeft geholpen bij het proces van het lied, zijn familie, vooral zijn broer, zijn volgers, enz. Het is de eerste keer dat Pablo Alborán meewerkt aan een soundtrack, en hij had niet beter kunnen beginnen.
Het lied "Palmeras en la Nieve" een directe opdracht van Lucas Vidal, die de leiding heeft gehad over de compositie van de muziek van de film. Ze pakten allebei de prijs samen. Een merkwaardig feit is dat Vidal ook de auteur is van de muziek voor "Niemand wil de nacht", een film die de Goya heeft gekregen voor beste originele muziek.