De ongelooflijke filmregisseur David Lynch Op 20 januari is hij drieënzestig jaar geworden. Persoonlijk is hij een regisseur die voor mij moeilijk was om van te houden, maar die ik door mijn inspanningen een wereld heb weten te ontdekken die alles omvat wat moeilijk te omarmen is. Surrealisme is zijn stempel, de avant-garde is zijn stempel. Zijn rebelse karakter in het licht van wat er door iemand moet worden besproken, is altijd schoon en onberispelijk, en zijn obsessie met het bereiken van audiovisuele perfectie vloeit voort uit perfecte perfectie. Men kan dus niet anders dan hem verafgoden in zijn esthetische virtuositeit, met alles wat het woord impliceert.
Met films als "Blue Velvet", "Mulholland Drive", "A simple story" of "Erasing head" heeft hij heel duidelijk gemaakt hoe het mogelijk is om betekenis van betekenis te ontdoen, op te laden met een nog grotere. Met behoud van de essentie van waar het om gaat, lijkt al het andere te kleden in belachelijke kostuums in zijn vorm, maar dat spreekt zelfs meer dan je zou geloven.
Als eerbetoon vind ik het waardevol om met iedereen die zijn werk niet kent, of wie het wil herkennen, een reeks korte films te delen die zich herstellen van het begin tot de huidige tijd van zijn werk.
- Zes mannen worden ziek (1967)
- Het alfabet (1968)
- De grootmoeder (1970)
- De geamputeerde (1973)
- De Cowboy en de Freechman (1987)
- Verduisterde kamer (2002)
- Absurd (2007)