Roman Polanski had geen gemakkelijke jeugd, wat zijn manier van verhalen vertellen beïnvloed heeft. Hij groeide op als bedelaar op straat in een getto van Krakau toen zijn ouders verdwenen, na een paar maanden in een bunker in Warschau te hebben gewoond. Later zou hij leven van liefdadigheid in verschillende gastgezinnen. Zijn moeder zou samen met verschillende familieleden sterven door toedoen van de nazi's in de Concentratiekamp Auschwitz.
In 1944 op 11-jarige leeftijd hij is herenigd met zijn vader en een jaar later begon hij zijn carrière als acteur, eerst bij de padvinderij en later als radio- en theateracteur.
Op 16-jarige leeftijd lijdt hij aan een moordpoging in de handen van een crimineel.
Datzelfde jaar werkt hij bij de poppentheater met het gezelschap Groteska in het toneelstuk “El circo de Tarabumba”.
In 1953 maakte hij zijn debuut als acteur op het grote scherm met de film "Drie verhalen" en twee jaar later kreeg hij de hoofdrol in de Andrzej Wajda-film "Generatie".
Datzelfde jaar 1955 schreef hij zich in bij de Staatsfilmschool van Lodz en schiet zijn eerste baan, de korte film "La bicicleta".
In 1957 maakte hij nog drie korte films "La silencio", "Asesinato" en "Aguafiestas" en werkt voor het eerst in een professionele filmDit is de film "Koniec nocy" van Andrzej Munk waarin hij de rol van regieassistent speelt.
In 1958 wordt zijn korte film "Twee mannen en een kast" bekroond op de Brussels Festival.
Het jaar daarop maakte hij twee speelfilms "The Lamp" en "When the Angels Fall", de laatste presenteerde het een jaar later op de Festival van San Sebastian.
In 1961 maakte hij twee korte films "El gordo y el flaco" en "Los Mammals", de eerste in Frankrijk en de tweede in zijn geboorteland Polen. Ook maakte hij dat jaar zijn eerste speelfilm "The Knife in the Water". Zijn speelfilmdebuut wint de Grote Prijs op het Tours Festival en op de Venetië Festival wint de FIPRESCI Award, en krijgt ook de Oscar-nominatie voor beste buitenlandse film.
In Amsterdam schiet hij “De diamanten halsketting”, Korte film uit 1963.
In 1964 maakte hij de Britse film "Repulsion" die hem net beroemd maakte, want daarmee won hij de Zilveren beer en de FIPRESCI Award op de Berlinale het jaar daarop. Ook in 1964 filmde hij met de Fransen Claude Chabrol en Jean-
Luc Godard, de Italiaan Ugo Gregoretti, de Japanner Hiromichi Horikawa de afleveringsfilm "The most famous scams in the world."
"Dead End", zijn film uit 1965, werd net als zijn vorige film opgenomen in het Verenigd Koninkrijk. De film liet zien dat de Poolse regisseur op weg was om zich te vestigen als een van de grootsten van zijn generatie. De band kreeg de Gouden Beer op het festival van Berlijn.
Twee jaar later, terug in het Verenigd Koninkrijk, fotografeert hij “Dans van de vampieren”, Een hilarische horrorkomedie die vampierfilms parodieert.
In 1968 filmde hij voor het eerst in de Verenigde Staten. Zijn eerste film op Amerikaanse bodem was 'The Devil's Seed'. De film leverde hem de David de Donatello Award voor Beste Buitenlandse Regisseur en Mia Farrow voor Beste Buitenlandse Actrice op. Ruth Gordon ontving de Oscar en de Golden Globe voor beste vrouwelijke bijrol. Ook krijgt hij de Oscar-nominatie als scenarioschrijver, een prijs die hij uiteindelijk niet krijgt.
In 1969 zou nog een traumatische gebeurtenis het leven van de filmmaker markeren. Sharon Tate, zijn vrouw van amper een jaar, wordt in haar eigen huis vermoord door volgelingen van Charles Manson. Dit feit maakt Roman Polanski het land verlaten en zich in Parijs vestigen.