Voor Francis Ford Coppola was het decennium van de jaren 80 om snel te vergeten. Na zijn successen van de jaren '70, vooral de twee delen van "The Godfather" en Apocalipse now ", werd de regisseur beschouwd als een van de beste Amerikaanse regisseurs van de tijd. Maar vanaf dat moment leidden zijn persoonlijke projecten hem tot faillissement met zijn onafhankelijke producer America Zoetrope omdat hij geen contact had met het publiek.
"Hunch" was een box office ramp in 1982, wat betekende dat hij slechts 2 miljoen dollar terugkreeg van de twintig die hij had geïnvesteerd. Het feit dat het een musical was en dat het een weinig bekende cast had, hielp niet veel bij het verkopen van de film.
Datzelfde jaar maakte Wim Wenders, die de film produceerde "De man uit Chinatown”Laat het rondslingeren met minder dan een derde van de productie-opname. Coppola maakte de film zelf af, hoewel hij de naam van Wim Wenders op de aftiteling hield. Coppola, als een man van zijn woord, voldeed aan zijn einde van het contract.
In 1983 maakte hij twee bandjes over een van zijn meest terugkerende thema's, de verwende jeugd, "rebellen"En" De wet van de straat ". Daarin onthulde hij een reeks jonge acteurs die de belangrijkste sterren van de late jaren 80 en 90 zouden worden, zoals Patrick Swayze, Emilio Estévez, Tom Cruise, Matt Dillon, Diane Lane of zijn eigen neef Nicolas Cage.
Beide zijn goede films, maar ze waren een flop aan de kassa, waardoor Coppola gedwongen werd een aangepaste film na hun.
Het was in 1984, toen de producent Robert Evans Hij stelde voor om door te gaan met het maken van "Cotton club", een film die op dat moment al een week aan het filmen was. Coppola ging akkoord op voorwaarde dat Diane Lane zich bij de cast zou voegen.
Opnieuw kreeg de filmmaker een kwaliteitsfilm, maar het leverde geen box office-resultaten op. Een reëel probleem, aangezien “Cotton Club"Was een nog duurdere productie dan" Hunch."
Coppola keerde terug naar contact maken met het publiek met "Peggy Sue trouwde" in 1986, hoewel de kwaliteit van de film veel te wensen overlaat, had de regisseur alleen kassaresultaten nodig, aangezien hij een reputatie had opgebouwd als een verspilling met zijn films en dit zou hem moeilijk als het gaat om het produceren van uw meest persoonlijke bioscoop.
In 1987 rolde hij “Stenen tuinen”, Een film die vrij onopgemerkt blijft, tijdens het filmen van deze film verliest een van zijn zonen het leven bij een ongeval, een noodlottige gebeurtenis die het leven van de auteur zal markeren.
Een jaar later nam hij een hoofdstuk op voor de tv-serie "Faerie tale theatre" genaamd "Rip van winckle'.
Het waren slechte jaren voor Coppola, en in tegenstelling tot jaren geleden nu de rijke man was George Lucas en hij was kapot. Zijn vriend met zijn productiebedrijf Lucas Films keerde dus terug en produceerde in 1988 "Tucker, a man and his dream". De film was zeer persoonlijk, maar werd goed ontvangen door het publiek en kreeg zelfs drie Oscar-nominaties.
Om dit gevarieerde decennium af te sluiten, filmde hij de film samen met Martin Scorsese en Woody Allen, “New Yorkse verhalen”. Zijn aflevering "Life without Zoe" wordt door critici beoordeeld als de slechtste van de drie in de film.