Kom de eenentwintigste eeuw de bioscoop van Emir Kusturica begon onopgemerkt te blijven dan degene die hij ontwikkelde in de 80 y 90.
De redenen voor deze verandering waren enerzijds dat sommige van zijn verhalen enigszins repetitief begonnen te worden en sterk leken op de verhalen die hij in eerdere films had ontwikkeld, en anderzijds dat de filmmaker Ik begon te proberen een meer minderheidsbioscoop te maken.
Een voorbeeld van deze meer minderheidsbioscoop was zijn documentaire "Super 8 Stories" uit 2001. Deze tape was de opname van wat er achter de schermen gebeurde tijdens de tour van de eigen muziekgroep van de regisseur. "Emir Kusturica & The No Smoking Orchestra«. Het was de eerste keer dat de regisseur een documentaire maakte, al zou het niet de enige zijn.
In 2004 filmde Kusturica "Het leven is een wonder", een film die in Frankrijk de prijs won Nationale Onderwijsprijs, wordt gebruikt als een educatief hulpmiddel met een bijgevoegde CD-ROOM die studenten aanmoedigt om te debatteren. "Het leven is een wonder" werd gepresenteerd op het filmfestival van Cannes, waar hij de Palme d'Or uitkoos.
Een jaar later doet Emir Kusturica mee aan de film «Alle onzichtbare kinderen«, Een film waaraan zeven vooraanstaande regisseurs, zoals Spike Lee of Ridley Scott, deelnemen, die elk een korte film bijdragen over de situatie van minderjarigen in verschillende delen van de wereld.
In 2007, na de deling van het voormalige Joegoslavië, draaide hij zijn eerste in Servië geproduceerde film "Promise Me". Opnieuw kiest hij met zijn film voor de Palme d'Or in Cannes.
Met "Maradona por Kusturica" keert hij terug op het pad van de documentaire die in 2001 was begonnen met "Super8 Stories". In deze nieuwe documentaire benadert hij voetbalster Diego Armando Maradona met zijn eigenaardige standpunt.
Meer informatie | Filmmeesters: Emir Kusturica (jaren 00)
Bron | Wikipedia
Foto's | nl.ria.ru filmengineering.blogspot.com precriticas.com