Ze zeggen dat je in dit leven moet vernieuwen of sterven. En zo is het dit jaar toegepast door de 4+1 filmfestival, gelijktijdig wedden op bioscopen en de optie streaming. Dit wordt de derde editie van dit festival, georganiseerd door Fundación Mapfre, dat de steun krijgt van het Spaanse platform filmen, online hoofdkantoor van 4 + 1, dat het evenement via internet zal aanbieden.
Het festival, dat ons verslaafd zal maken aan het grote (of kleine) scherm, gaat vandaag van start, en tot in november 30 we kunnen genieten van een groot aantal titels. Hieronder blikken we kort terug op het officiële gedeelte van het festival.
- 4:44 Laatste dag op aarde. Deze film, met in de hoofdrol Willem Dafoe, laat ons de laatste dagen op aarde zien van een beschaving die precies weet wanneer de apocalyps gaat komen. Een diepe en intense film die sommigen van ons vorig jaar zagen op de Syfy Show.
- Leven zonder principe. Geproduceerd in Hong Kong, het is een economische thriller als een cross-story game waarin goedkope gangsters proberen te profiteren van de economische crisis die ons omringt. Een felle metafoor voor de wereld waarin we leven.
- klokje. Een van die films die een ander standpunt zoeken. In dit geval het omgekeerde van liefde, met fragiliteit als vlag en haar iconografie als emotionele steiger. Van de hand van Evan Glodell is het de wanhopige kroniek van een verliefdheid, die het verdriet van liefde, van het leven probeert te bevestigen.
- Terry. Een opname die bij de kijker een gevoel van broederschap en persoonlijke ontdekking wil creëren over wat het betekent om naar jezelf te zoeken binnen het feit dat je je anders voelt, waarin de aanwezigheid van acteur John C. Reilly opvalt.
- Gek paard. Een wereld waarin alles snel gaat, een film waarin de auteur ons een studie geeft over het hedendaagse leven, op zoek naar het buitengewone. En dat doet hij door tien weken lang lid te worden van de Crazy Horse-club, een tempel van de verfijning van sensualiteit en seks.
- De vertraging. Deze Uruguayaanse film duikt in een complexe kwestie zoals verlating en gezinsproblemen, aan de hand van het verhaal van een jonge man die zijn vader in een park achterlaat omdat hij hem financieel niet kan ondersteunen.
- Land van vergetelheid. Gecentreerd in 1986, met name in Tsjernobyl, in de apocalyps die leidde tot de catastrofe van een land dat nooit meer hetzelfde zou zijn. Een dapper werk, in staat om het exacte moment vast te leggen waarop de wereld instortte, voor en na een tragedie.
- De Folie Almayer. Geïnspireerd door een gelijknamig verhaal van Joseph Conrad, vertelt het ons over de ietwat gecompliceerde relatie tussen een dochter en haar ouders in de Maleisische jungle. Het verhaal verhoogt de complexiteit van wat sommigen patriottisme noemen: wat maakt ons echt tot een plaats, geografie of onze oorsprong?
- Nana. Een kinderverhaal dat, net als iedereen, wreed en magisch tegelijk is. De hut, het bos, de wolf etc. Nana is een vierjarig meisje dat in een landelijke omgeving woont en deze film probeert een ander gezichtspunt over de kindertijd over te brengen. De vrijheid van geest en conceptie die Nana voedt, is de rode draad in dit verhaal.
- Fotografisch geheugen. Herinneringen en afbeeldingen kunnen een helende functie hebben, en dit is wat we op deze band kunnen vinden. Een manier om aan te komen en ons te laten herinneren of geloven dat uiteindelijk de subjectiviteit van elk moment het enige is dat we delen.
- De ballade van Genesis en Lady Jaye. Een artistieke look die het onderwerp liefde op een gevoelige en humoristische manier probeert te benaderen. In deze film besluit een avant-gardekunstenaar een operatie te ondergaan om zichzelf te transformeren in de persoon van wie hij houdt. Een verrassende, spannende en magische documentaire.
- Zomer. De tijd waarin alles mogelijk lijkt, waarin dromen meer dan ooit binnen handbereik lijken. Een verhaal dat herinnert aan Bradbury en Twain, en bevestigt dat als de impressionisten vandaag zouden leven, ze hun werkformule zouden veranderen.
- Les Eclats (ma gueule, ma révolte, mon nom). Of wat hetzelfde is, "mijn gezicht, mijn opstand, mijn naam", of de inhoud van geweld van gezichten die uit de leegte zijn gered. Het toont, met een uitgesproken politiek tintje, het leven van illegale immigranten die in Calais wachten op hun kans om de zeestraat naar Engeland over te steken. Een krampachtige film die je niet onverschillig laat.
Meer informatie: 4+1 filmfestival