Gisteren zag ik de laatste westernfilm die vanuit Hollywood naar ons toe is gekomen, De trein van 3:10, remake van de film uit 1957 van Delmer Daves, met in zijn cast twee grote sterren zoals Christian Bale y Russel crowe En, ik moet zeggen, ik ben tegen de overgrote meerderheid van de kritiek op de film die ik op het net heb gelezen, omdat het me een langzame, saaie en helemaal niet geloofwaardige film leek.
De plot samenvattend: Dan Evans (Bale) is een boer met schulden die ermee instemt om Ben Wade (Crowe) (dief en moordenaar) naar een stad te brengen waar een trein naar de Yuma-gevangenis vertrekt die om 3:10 uur vertrekt. Onderweg zullen ze te maken krijgen met verschillende tegenslagen van Indiase aanvallen op Crowe's bende.
Om te beginnen met mijn kritiek, we zijn al in de XNUMXe eeuw en ik kan niet meer verdragen dan een man die is neergeschoten en halfdood is, die gemakkelijk herstelt zodra de kogel is verwijderd, en er zijn geen gevolgen van zijn wond in de hele film. Ik zeg dit vanwege de rol van Peter Fonda.
Aan de andere kant is het niet erg geloofwaardig dat een van de hoofdpersonen, Christian Bale, die een arme boer speelt wiens been van net boven de enkel is geamputeerd als gevolg van een wond in de Amerikaanse Burgeroorlog, ontvouwt zich alsof hij beide benen had en geen houten.
En aangezien ik mezelf niet wil uitbreiden, is het ergste en minst geloofwaardige van de film wanneer Russell Crowe (de slechterik, de moordenaar) aan het einde van de film niets doet om te ontsnappen en Bale door de stad volgt terwijl hij ze zijn neergeschoten voor de Crowe-bende en vele andere stedelingen die de beloning willen. En ik heb het helemaal niet over het einde, want het is de laatste druppel. Een onbeschaamdheid.
Ik krijg het niet steeds warm. Voor mij was het veel beter Open bereik (2003) door Kevin Costner, ook al denken andere collega-bloggers daar anders over.