Het genre van horror en enge films is verdwenen evolueren in de behandeling, technieken en argumenten. Maar het is nog steeds een van de favoriete stijlen voor de filmliefhebber. In de afgelopen jaren zijn er een groot aantal tapes verschenen die hebben bereikt: succes aan de kassa, bij kijkers en zelfs bij critici.
Geesten, zeer wrede moordenaars, de krachten van het hiernamaals en een breed scala aan duistere wezens. Enge films zijn niet langer alleen voor tieners, maar hun publiek is gegroeid, voor kijkers van alle leeftijden.
"Paranormale activiteit", 2007
Een van de meest representatieve voorbeelden van de zogenaamde "foun footage", die erin is geslaagd om wereldwijde aandacht te trekken en een kassucces te worden.
Om de kijker bang te maken is het niet nodig om bloed te tonen. Een object dat op elk moment valt, zonder duidelijke verklaring, is een van de belangrijkste ingrediënten voor ons om onder de indruk te zijn. De sleutel is om het ideale moment te kiezen om de beste schrik te veroorzaken.
"The Birds" door Alfred Hitchcock, 1963
De meester-meester van thrillerfilms liet ons allemaal onder de indruk van een van de beste films uit zijn carrière. Er moet aan worden herinnerd dat de speciale effecten van de film en de productie de opnames tot een grote puinhoop maakten.
De zwermen kraaien en meeuwen waren de nachtmerrie (op de set en mogelijk ook in werkelijkheid, gedurende die tijd) voor actrice Tippi Hedren en verbeterde de figuur van Rod Taylor.
'De profetie', door Richard Donner, 1976
Het is het verhaal van de kleine Damien, gespeeld door Harvey Stephens, die de... griezelig vermogen om iedereen om hem heen gek te maken. Zijn ouders werden gespeeld door Lee Remick en Gregory Peck.
De film wordt herkend een van de meest angstaanjagende in de filmgeschiedenis. Er waren veel anekdotes op de set, sommige heel eigenaardig en mysterieus.
'The Silence of the Lambs', door Jonathan Demme, 1991
El Dr. Hannibal Lecter Hij blijft een van de meest angstaanjagende moordenaars in de hele geschiedenis van de cinema. Anthony Hopkins en Jodie Foster ze zetten gezichten bij de hoofdpersonen.
De film, gebaseerd op de gelijknamige roman van Thomas Harris, won alle vijf Oscars in de hoofdcategorieën, iets dat nog nooit was gebeurd in het horrorgenre. Met haar begon het subgenre van "serian killers".
"Het signaal", door Gore Verbinski, 2002
Het was over een "remake" van de bekende Japanse film met dezelfde naam, vier jaar eerder geschoten.
Deze Noord-Amerikaanse versie gebruikte elementen gebaseerd op blauw licht, scherpe muziek, sinister surrealisme, kinderen en koude, meedogenloze spanning. Het is beschouwd als een echte moderne klassieker, verrassend populair in de loop van de tijd.
"Kubus", door Vicenzo Natali, 1997
"Cube" vertelt ons het verhaal van verschillende mensen die met elkaar in veel onderling communicerende kubussen zijn opgesloten. Ze zijn gedoemd een uitweg te vinden, en dit alles in een bloederige, intelligente, wiskundige omgeving.
De film ontvangen een flink aantal onderscheidingen, voornamelijk afkomstig van onafhankelijke festivals over de hele wereld.
"The Monsters' Parade" door Tod Browning, 1931
Het woord "freak", dat we tegenwoordig zo vaak gebruiken, heeft merkwaardig genoeg zijn oorsprong in dit meesterwerk van Browning, met: de oorspronkelijke titel "Freaks".
Tegenwoordig wordt het beschouwd als een cultfilm en in die tijd waren er mensen met fysieke misvormingen en echte mentale problemen. Het argument was gebaseerd op een circusverhaal over liefde, verraad en verlatenheid.
Fue een ramp aan de kassa.
"Rec", door Jaume Balagueró en Paco Plaza, 2007
Het is gerold als een mockumentary en had een onverslaanbare promotie. Weinig elementen waren genoeg: een journalist, gespeeld door Manuela Velasco, een camera en de ingang van een gebouw.
"Rec" is een van de meest verontrustende horrorfilms in de Spaanse cinema, maar het is ook vernieuwd en gaf een nieuwe kijk op de ondodenverhalen, gecombineerd met onbekende virussen en epidemieën.
'Nosferatu, de vampier', door FW Murnau, 1922
De verwijzing naar deze geweldige klassieker kon niet ontbreken. Er zijn maar weinig enge films die ons de schrik van dit sinistere verhaal hebben bezorgd ingekaderd in het Duitse expressionisme. De belangrijke rol van de Duitse acteur draagt hier beslissend aan bij. Max schreck, die graaf Orlok speelde. Zijn verdwijning kort na het filmen heeft de vampier in een mythe veranderd.
"De anderen", door Alejandro Amenábar, 2001
Acht Goya-awards erkende de verdienste van dit verhaal met Victoriaanse ondertoon, vol bezorgdheid, lichten die ons maken dribbelen, huiveringwekkende dichtslaande deuren. En dit alles met een onovertroffen Nicole Kidman, die de moeder speelde van twee kinderen met een mysterieuze allergie voor zonlicht, opgesloten in een enorm herenhuis, op mysterieuze wijze verlaten en geplaagd door nachtmerries en paranormale verschijnselen.
"Carrie", door Brian de Palma, 1976
Dezelfde Stephen King erkende dat de bewerking van zijn roman spectaculair was. Het is het verhaal van een tienermeisje (gespeeld door Sissy Spacek) met... telekinetische krachten, die leeft onderworpen aan de religiositeit van haar moeder. We hebben een jonge John Travolta gevonden.
"Psychose", door Alfred Hitchcock, 1960
In 'Psycho' vlucht een vrouw, gespeeld door Janet Leigh, weg van een misdaad veroorzaakt door liefde. Hij gaat zijn toevlucht zoeken in een motel begeleid door een enorm huis, waar de eigenaar blijkbaar woont, Norman Bates (Anthony Perkins, die voor altijd in die rol vastzit) en zijn bazige moeder.
Voor de herinnering waren ze de douche scene en een perfecte behandeling van psychologie tussen de personages.
'Poltergeist', door Tobe Hooper, 1982
Steven Spielberg was de producent van deze film die onderdeel is geworden van de mythologie in de bioscoop. Is een huis achtervolgd door paranormale krachten, waar we de figuur van de lieve Carol Anne (Heather O'Rourke) vinden die naar het licht loopt. De zin "ze zijn er al”Maakt deel uit van een van de meest angstaanjagende momenten in de film.
Dit is een andere film vol legendes, anekdotes en curiosa tijdens het filmen. Hieraan moet worden toegevoegd de vroege dood van de jonge actrice, en van bijna alle acteurs in de cast en crew, in vreemde omstandigheden
'The Blair Witch Project', door Daniel Myrick en Eduardo Sánchez, 1999
Begiftigd met een klein budget, en met de schouder camera techniek, deze film was een waar wereldwijd fenomeen, naast een klassieker van psychologische terreur.
Het is niet wat we zien (we zien niets), maar wat we aanvoelen of vrezen. Ongeoorloofde verdwijningen, geluiden die niet te rechtvaardigen zijn en diep ademhalen.
"The Devil's Seed" door Roman Polanski, 1968
Echt een enge film, voor zijn geschiedenis, zijn scènes, en voor zijn latere realiteit. Een magnifieke Mia Farrow speelt zoete Rosemary dat ze na haar zwangerschap beetje bij beetje in het hart van New York een labyrint van mysteries, hekserij en spanning zal betreden.
Dezelfde Poolse regisseur zou een nachtmerrie beleven die lijkt op die van de hoofdpersoon van zijn film. Zijn vrouw, Sharon Tate, acht maanden zwanger, werd vermoord door een satanische bende na de première van de film.
"Een nachtmerrie op Elm Street ', door Wes Craven, 1984
Freddy Krueger en zijn enge meshandschoen, met een groen-rood gestreepte trui die de toeschouwers lange tijd niet vergeten waren.
Een van de curiositeiten van deze film is de verschijning van een jonge Johnny Deep, tussen frame en frame.
Hoewel er later veel waren, was de eerste de beste en de meest spectaculaire. De schurk, slecht en bloeddorstig Freddy, moordenaar van mensen in zijn dromen, is geloofwaardig.
'The Shining', door Stanley Kubrick, 1980
Zoals bij zoveel gelegenheden, De romans van Stephen King stimuleerden een meesterwerk van het horrorgenre. De hoofdrolspelers, gespeeld door Jack Nicholson en Shelley Duval, wonen angstaanjagende scènes bij die echt huiveringwekkend zijn.
Onder de elementen die ons tot het uiterste van angst storen zijn de symbolen en iconen van oude beschavingen, subliminale beelden, psychologische terreur, veel verrassingen en realistische interpretaties.
De film is een ware handleiding van het genre geworden.
'The Exorcist', door William Friedkin 1973
Oosten cultfilm die is erkend als een icoon onder de massa's bioscoopbezoekers. Zijn scènes worden nog steeds gekopieerd en nagebootst. Tot dan toe was het onderwerp bezetenheid door demonen niet zo gedetailleerd en met zo'n realisme gefilmd. Sommige scènes worden grotesk en in de premièreruimtes was alles aanwezigvan flauwvallen, hysterische aanvallen tot miskramen.
Het is het verhaal van Damien Karras (Jason Miller) en zijn ontmoeting met Reagan (de beroemde Linda Blair)), een lief meisje dat ten prooi valt aan een helse bezetenheid, voor de onmacht van haar moeder (gespeeld door een kolossale Ellen Burstyn.
Als we een vliegtuig moeten markeren, kiezen we de blik van de priester naar een verlicht raam.
'Aan het einde van de trap', door Peter Medak, 1980
Met uitstekende prestatie van George C. Scott, we vinden hem in de rol van een componist die getraumatiseerd is door het verlies van zijn vrouw en dochter, die naar een verlaten landhuis verhuist, waar vreemde verschijnselen beginnen op te treden die teruggaan op gebeurtenissen in het verleden. Mysterieuze personages en een verschrikkelijke seance vormen een van de klassiekers van horrorfilms.
Afbeeldingsbronnen: Mubis / 5 VOOR ALLES / Mercado Libre México / Woonkamerverlichting