David Cronenberg heeft zijn cinema gedurende zijn hele carrière aan de tijd aangepast, dus in de jaren 90 zette hij geleidelijk zijn meest gore-stijl opzij zonder ooit te vluchten voor zijn terugkerende thema, de lichaamsverschrikking.
In 1991 filmt de Canadese filmmaker «Naakt lunch«, Aanpassing van de gelijknamige roman van Williams S. Burroughs. Hoewel Cronenberg in werkelijkheid niet alleen rekening houdt met het boek van Burroughs, maar ook met andere van zijn geschriften en momenten uit het echte leven van de auteur. Critici waren verdeeld, maar de film won de Genie Awards, Canadese academieprijzen, waar het zeven prijzen won, waaronder die voor beste film en beste regisseur.
Twee jaar na "Naked Lunch" maakt Cronenberg een film met een heel ander thema dan zijn fans gewend waren. De regisseur verlaat de fantasy- en horrorcinema voor een keer om een drama te spelen dat zich afspeelt in China in de jaren 60, «M. Butterfly». Deze bewerking van het theaterwerk van David Henry Hwang is een teken dat de regisseur ook andere genres domineerde.
In 1996 bewerkte de filmmaker de roman van JG Ballard «Neerstorten«, Het naar het grote scherm brengen met dezelfde titel. De film was controversieel vanwege het omgaan met personages die een grote seksuele opwinding voelen door auto-ongelukken. "Crash" won de Special Jury Prize op een filmfestival van Cannes, waar het ook werd genomineerd voor de Palme d'Or.
De filmmaker keerde in 1999 terug naar sciencefiction met zijn film «eXistenZ«, Een andere cultfilm in de filmografie van de regisseur, gecatalogiseerd in het subgenre van cyberpunk. De film won datzelfde jaar de Outstanding Artistic Contribution Award op de Berlinale.
Meer informatie | Filmmeesters: David Cronenberg (90s)
Bron | wikipedia
Foto's | daytime.com l0ve0asi.blogspot.com.es