Aangezien ik afgelopen weekend veel vrije tijd had, kon ik niets anders bedenken dan twee uur van mijn leven te verspillen kijken Rotsachtige Balboa. Ja, ik weet het, wat kon ik van deze film verwachten... maar de waarheid is dat het nog erger was dan verwacht.
De hele film draait om een oude en gepensioneerde Rocky Balboa die een restaurant runt waar de meeste klanten naar toe gaan om zijn verhalen te horen en met hem op de foto te gaan. Over het algemeen is de hele film nogal droevig, met een overdreven oude en trieste Stallone die alleen maar wordt aangemoedigd te denken dat hij alles kan doen wat hij wil doen.
Uiteindelijk misleiden ze hem om de wereldkampioen (een kleine jongen met weinig trekkracht) in een gevecht te bestrijden semi-vriendelijk. Voor de verandering besluit Rocky hard te trainen en baseert al zijn voorbereiding op het vergroten van zijn kracht, aangezien snelheid niet zijn ding is (normaal, met de jaren die hij heeft).
De strijd verloopt redelijk gelijkmatig, je ziet de typische beelden van zijn zoon die hem aanmoedigen en uiteindelijk wint de kampioen met punten. Logischerwijs voor Rocky is het beëindigen van het gevecht een triomf en iedereen is zo blij. Het eindresultaat is nauwelijks geloofwaardig (de twintiger zou het in 10 minuten hebben opgeblazen).
Ik zei, 2 uur verspild...