In niet al te comfortabele stoelen, hoewel acceptabel met zo'n belangrijke belofte voorin, was het dat ik moest zien «De Geest«, In een kamer die lijkt op een trechter, waar het scherm voor de ogen van de toeschouwers werd gekruist, waardoor er een werd achtergelaten zonder te weten of ze de verkeerde stoel hadden gekozen, of dat ze gewoon allemaal de verkeerde waren.
Het punt is dat ik "The Spirit" heb gezien, net uitgebracht, en met weinig theaters die het laten zien. Geregisseerd zoals we al weten door Frank Miller, en gebaseerd op de strips van Will Eisner, de film respecteert de tonaliteiten van de strip, omdat het wordt behandeld in een zeer effectieve zwart-wit, die wordt afgewisseld met tonaliteiten van een echte wereld waartoe alleen de strip zou kunnen behoren. Ik stond versteld toen ik de effecten zag die Millers hand en oog met een camera kunnen bereiken. En het is dat hij de gave heeft om te zien, maar ook om waar te nemen en te genereren wat hij wil zien, wat uiteindelijk het scherm glanzend laat, met zoveel en zo goed gebruikte visuele effecten. Er is een reinheid inherent aan de toon waarmee de plot wordt behandeld, aangezien in vergelijking met zijn vorige werk, «Zonde Stad »,,De Geest' wordt minder serieus gepresenteerd, en in sommige opzichten misschien meer kinderachtig. Want welke kunst, zowel van de kostuums als van de scenografie en de keuze van licht en tinten, staat ten dienste van de personages en hun manier van omgaan met gebeurtenissen.
Een Samuël Jackson die ik denk dat ik beter dan ooit zie, de film pronkt met de meest vermakelijke slechteriken die we op het gigantische scherm hebben gezien. Óctopus en zijn assistent perfect belichaamd in het mooie Scarlett JohnsonZe variëren van schijnheilige ernst tot hilariteit in militaire dienst. Alleen op deze manier, en alleen in hen, kon het 'kwaadaardige gen' worden gevonden dat zou kunnen passen in de aanpassing van de strip.
De hoofdpersoon zit goed in zijn rol, aangezien zijn menselijkheid en zijn overvloed de zijne zijn, evenals zijn ondergang door vrouwen na vrouwen die hem niet laten rusten.
Ik zeg nogmaals, ik beschouw "The Spirit" als een goede film die, wat het verhaal betreft, niet de vlucht of misschien de diepte heeft die "Sin City" zou kunnen hebben. En dit is alleen eigen aan de strip, en niet aan de aanpassing, aangezien het perfect is voor zover de mogelijke mogelijkheden, redundantie waard is, er zou aan gewerkt kunnen worden. Miller heeft me weer tevreden gesteld.
