De tweede film van regisseur Daniel Sánchez Arévalo, was een van de meest verwachte Spaanse films van dit jaar, na het succes van zijn Eerste Opera Donkerblauwzwart.
Daniel Sánchez Arévalo met zijn film "Gordos" slaagde er niet in om veel kijkers te overtuigen. In "Gordos" bevinden we ons voor een koorfilm waarin we de geschiedenis zien van verschillende zwaarlijvige personages die therapie volgen en waarom ze die situatie hebben bereikt.
Daarnaast maken we tijdens hun therapie kennis met de ontwikkeling van hun leven in het heden.
Omdat er zoveel verhalen in de film worden ontwikkeld, zijn er natuurlijk sommige beter gepland en completer dan andere. Zo is zonder twijfel, althans voor mij, het beste verhaal dat van het jonge ultrareligieuze stel, gespeeld door Raúl Arévalo en Leticia Herrero, dat op het punt staat te trouwen, en ze hadden elkaar nog niet eens naakt gezien.
Het slechtste verhaal is, ongetwijfeld, het model van afslankpillen, gespeeld door Antonius van de Toren, die overreageert in zijn karakter als homo en zwaarlijvig. Oké, hij moest 35 kilo aankomen om dit personage te spelen, maar daarmee alleen kun je geen prijs winnen.
Een andere van de slechtste prestaties in de film is die van de jonge acteur Adam Jeziersky die, in zijn rol als broer die zijn zwaarlijvige zus altijd tot het uiterste stoot, er niet in slaagt binnen te sluipen met die neplach die klinkt na elke grap. Aan de andere kant weet haar zwaarlijvige zus, gespeeld door Marta Martín, in haar eerste rol als actrice, de kijker te verbazen en ik denk dat we haar terug zullen zien in een ander film- of televisieproject.
Kortom een vermakelijke film maar waarvan veel meer werd verwacht.
Bioscoopnieuws Beoordeling: 6